ölüm zaten gelecektir; bari boşuna, amaçsızca, arkamızdan silik bir veda ile hayatı terketmemeliyiz dedirten söylemdir. önemli olan gönüllerde, akıllarda yaşamaktır amacı ile yoğrulan, bedenlerin çürümesine rağmen kişilerin namının alıp yürümesidir.
bu boku yiyene saygı gösteriyoruz. inandığı şey uğruna öldü, fikrine katılmıyorum ama helal olsun diyoruz. malız sanırım. hiç değer yargılaması yapmaz mı yahu insan. sikimin keyfi için ölsem, arkamdan "kötü sevişirdi ama inancı uğruna öldü" derler mi çok merak ediyorum.
yapana saygım var, düşünmüş taşınmış hayatını bişeye bağlamış helal olsun. ama kimse benden böyle bir şey beklemesin. ölmeye bile enerjim yok, ona bile üşeniyorum ki bi de bu ölüm için kafama bi düşünce takacak kadar işe yarar, enerji dolu felan hissetmiyorum kendimi.
kısacası, düz adam işi değil. bunu yapanlar benden farklı biraz. daha iyiler, daha dolular. zaten benim gibi adamlar varken siz ne yaşarsınız ki bu dünyada. yalnız var ya aslında hep bu düşünceler sıçtı ağzımıza, tembel tembel otururduk lan aslında biz.
edit:ve daha değişik bir kısım bu hayatta, benim karmam enerjikmiş lan. vay anasını satıyım. ironin gözünün yağını yicem de gücüm bitti şu şeyi yazarken ya. öfff yeter hayat.
inandığın, kabul gördüğün bir değer uğruna yaşamını sonlandırmak.
Süregelen tarih boyunca insanlar irade ortaya koyma konusunda savunduğu değerleri nihayetinde bir sonuca erdirme konusunda çeşitli şekilde fikirlerini hatta ve hatta canlarını ortaya koydular peki bunu neden yaptılar ? insan denen canlı beşeriyetin bir gereği olarak vuruşa vuruşa , dövüşe dövüşe savunduğu değerleri, idealleri kabul ettirme uğraşına gitti nitekim tarihteki bir çok savaş, kırım, vahşet, katliam bunun açık göstergesi insanın doğasında olan bu eğilim bir çok hayvandada mevcut hakim olma, egemen olma güdüsü
uygarlığın, medeniyetin gelişmesi konusunda ne kadar artısı oldu onu bilemem ama millet kavramının çıkış noktası tüm dünya insanlarının ayrışma noktası insanların bu egemen, baskın olma güdülerinden ortaya çıktı orası kesin reddi inkarı imkansız bir tez bu temelden yola çıkarsak odak nokta ideanın varlığını bir kalıba sokma düşüncesi , aitliğin vermiş olduğu güven ve rahatlık bugünkü düşünce sistemlerinin ve bu düşünce sistemlerinin radikal savunucularının yegane çıkış noktası. Bu noktada insanların bir irade ortaya koyarak " bir ideal uğruna ölme " düşüncelerine şaşırmamalı bunun insanı bir reaksiyon olduğunu kabul buyurmalıyız konuyu daha iyi kavramak için süregelen insanlık tarihini araştırmalı, ve çok iyi bilmeliyiz.
en büyük hayalim. inandığım davanın hakkını vererek ölmek. dünyada yalnız da kalsam savunduğum fikirleri ataklarım korkudan titrese bile söylemeye çekinmeden ölmek. ne güzel bir ölümdür.
her evden savaşa giden dedelerimizi düşününce bir idealim olmuyor değil. burada hüzün sadece insanın ölmesi değil. geride kalanlar, yarım kalanlar, biten aşklar, babasız atasız büyüyen evlatlar, evlat şefkati ile yanan yürekler. ben inanıyorum ki her şehidimiz efsane olabilecek hayat hikayesi mevcuttur. bu beni bazı konularda idealist yapıyor galiba.
(bkz: che guevara) en ozendigim adam gibi adamdir. hani dusuncesini bilmem etmem ama ne adammis be dedirten dava adamidir.kendisini idam edecek tufekli adamin elinin titredigini gorunce cesurca bagirir alt tarafi bir adam vuracaksin korkak diye.
rambo neye nasıl neyi amaç edindiğin önemli..allah uğruna ölüyosan öl.korkma sonun cennet hamd olsun.ama bunun dışında, karı kız,para,şöhret,makam,meslek vs..önemsiz ve geçici fani bir pislik şeyler için ölüyosan niyazisindir.haberin olsun.benden demesi unutmamak gerek ki şu gerçeği sen müslümanım diyosan kalpler ancak allah ı zikretmekle huzur bulur.ateistlere lafım yok.anlatsanda zaten anlamazlar.
idealler uğruna çok şey yapılabilir ama ölmek değil...
idealleriyle yaşayan, ona emek veren, kendini donatan bir insanın, bu uğurda can vermeyi seçmesi kaçıştır, boşa kürek sallamanın daniskasıdır..
