idealleri ugruna yasamak, insanin insanlik mertebesinde ulasabilecegi en ust noktadir.
insan, hayatta bir amac icin yasamak ister; "neden yasiyorum" sorusuna cevap arar. Buldugu cevap onun yasama amacidir, idealidir. Karakter sahibi bir kisi, omrunu -ne sekilde olursa olsun- bu ideali gerceklestirme ugruna harcar: muslumansa ila-i kelimetullah icin, siyonist ise yeni dunya duzeni kurmak icin vs.
Gecmiste yaptigimiz savaslarda olmek icin birbiriyle yarisan binlerce insanimiz, insanligin en ust mertebesi olan "sehitlik"e ulastilar. Vatanlarini, milletlerini kurtarmak icin carpistilar. Bu insanlar kultursuz, cahil, okumamis, gerici zihniyetli olabilir. Fakat hepsi inandiklari ugruna olduler ve bu yuzden "sehit" olarak aniliyorlar. gunumuzde ise kendi kulturune yabanci, inandigi hicbir deger olmayan, hayattaki amaci belirsiz olan milyarlarca yasam formu var.
insanin ideali ugruna yasayabilmesi icin, oncelikle idealine uygun bir hedef ve bu hedefe uygun meslek belirlemesi gerekir. Kendi meslegini icra ederken de ne kimseyi isine karistirmali, ne de kimsenin isine karismalidir; yalnizca kendi isine bakmalidir. Surekli kendi isiyle ugrasan insan eninde sonunda isinde yukselir ve basarili olur.
ideal, ayni zamanda bir insanin ugruna olmek isteyecegi bir seydir. Akilli insanlar dogru idealler icin dogru hedefler belirlerler ve basarili olurlar. Yalnizca zeki olmakla yetinenler ise hedef icin calisarak stres altina girerler ve hirs yuzunden kanser olup olurler.
Akilli olan insan, her durumda karli olanin ne oldugunu iyi idrak eder ve hareketlerini buna gore duzenler. Yani siyonistlerin her daim cebini dusunmeleri suc degildir cunku adamin amaci bu zaten. Biz ise millet olarak, "el alem ne der" mantigi yuzunden hicbir iste dikis tutturamayan, calisma ahlakindan yoksun sark kurnazlari olduk. Daha hala sucu laiklige, dine, amerika'nin oyunlarina atmaya devam edelim; belki bir gun gercekten vatansever olan birisi gelip de bize bunlari anlatmaya cesaret eder.
