öğrenci hayatı gibi yaşamaktır. fazlası olmayan sadece gerekenlerle. yetinmeyi bilmek gibi.
kendinden sonra gelecek nesilleri doğru yola hiç bir ideoloji siyaset.. gibi aşılamadan yetiştirmeye çalışmaktır. belki öğretmen olmaktır, belki bankada çalışan bir memur, bir asker veya bir terzi.
kuva-i milliye sınırları içerisinde her yer benim toprağımdır diyebilmektir ve oralarda devletim için gelecek için ne yapabilirim demektir. para hırsı için çalışmamaktır. biraz daha lüks hayatlar için onurunu satmamaktır. buradan anlaşılmasın her parası olan onursuz diye onlar kendilerini çok iyi biliyorlar zaten.
2 ytl para ile kandırılıp polis taşlayan çocuklara ailelerine ne yapabilirm onları nasıl bilinçlendirebilirim diye uğraşmaktır belki. yattığı yerden bunlar tu kakadır adam değil bunlar eleştirmek ortamı iyice kutuplaştırmak idealistlik olmasa gerek.
kısacası idealist olmak doğruyu; kutsal kitaplarda, anayasada, tüzüklerde yada mitinglerde aramak değildir. hepmizin buna ihtiyacı olduğunu farkedip bu topraklar altında insanları nasıl bir arada tutabilirim, yarın için ne yapabilirim demektir. onlar veya bizler ayrımı yapıp, insan sınıflandırmamaktır!
çok abartmadım bulutların üzerinde de uçmuyorum gibi geliyor. belki var böyle insanlar, en azından olmaya çalışanlar.
öğrenci iken tavanlarda iş hayatına atıldığın an tabanında altında olan karakterli davranış.
o kadar idealist arkadaşım vardı ki olanlar karşısında ama girdikleri sistem o kadar kötü bir halde ki bütün hepsi tek tek kendini fikirlerini hayallerini karakterlerini kaybediyorlar.
çok mu zor bu ülkede ideallarin uğruna savaşmak. evet çok zor.
karşında o kadar kaypak o kadar şerefsiz o kadar kanı bozuk insan var ki bunlar karşısında durmak çok zor oluyor.
lafımı babamın onunda ya ecevitten ya da başka birinden duyduğu laf ile bitiriyorum.
bu ülkede namuslular namussuzlar kadar cesaretli olmazsa her zaman kaybedeceğiz.
umarım bu hayat bizi o karaktersizler gibi yapmaz. dayanabildiğimiz kadar bu sistemin bir parçası olmayacağız.
her şeyden önce fedakarlık gerektirir. daha az uyumak daha çok çabalamak gerekir. her tipten insan olabilir bir simitçinin ideali daha güzel simit yapmak olur bir mühendisin ilk yerli arabayı yapmak. bana kalırsa sayıları ne kadar artarsa o kadar ilerleriye gider insanlık. ekstrem örnekleri çıkarırsak iz bırakan insanlar hep idealist yıılmayan insanlardan çıkmıştır.
bir materyalist olmak değildir, zaten dinleri besleyenler bunlar. bunlar hayal kurmayı dindarlara öğretti dindarlar hayallerini gerçek sandı.
ben idealistleri sevmiyor ve yaratıcı bulmuyorum, ayrıca idea dışta vücut bulmuyorsa o bir gerçeklik değildir.
boş hayaller kurup zihninde kendini tatmin etmek yerine dünyayı olduğu gibi kavrayıp gerçeklikle acı çekmek daha pragmatist olmasa da daha doğrudur.
materyalistleri sığ da görüyorlar, oysa sanatta realist veya natüralist bir resim taklitçilik olsa bile asla sığ değildir. eğer bir gerçek varsa o da doğada vardır ve mistik halüsinasyonlara başvurmaya gerek yoktur.
