tek kelime ile saçmalayan zihniyettir. her kim, ne suç işlerse işlesin, ve ne pahasına olursa olsun, başka bir insan tarafından öldürülemez. kimsenin buna hakkı yoktur.
idam; devlet eliyle yapılan legalleştirilmiş cinayettir !
idam , idamlık suçlunun telef edilmesidir , bütün sağlam organlarının çöpe atılmasıdır , idam yerine suçlunun verdiği zarar kadar borcunu organları ile ödemesi en mantıklısıdır ,hem bu sayede organ bekleyen ülkeye faydası olabilecek insanlar üretime kazandırılmış olur , hemde bu organlardan elde edilen gelir suçlunun madur ettiği kişilere ve yakınlarına tazminat yerine geçer.*
ekleme : ha! unutmadan idam da layıkiyle yerine getirilmiş olur.
kanımca burda kutuplaşmanın yada birilerini terör sempatizanı veya birilerini tecavüzcüleri savunucu göstermenin alemi yoktur. idamın geri getirilmesi, hukuk'un tatmin edemediği bünyelerin isyanıdır. eğer siz yasalarınızı sözde değil özde hazırlayıp uygulamaya koyarsanız, yada hukuk'un üstünlüğünü halkınıza iliklerine kadar hissettirirseniz, ne idamı isteyen vatandaş kalır bu ülkede, ne de intikam duygusunu yeşertirsiniz bünyelerde.
birkaç ay önce, yıllarca sonuca bağlanamamış davaları süren insanlar, bir gecede tahliye edildi sözde hukuk'u üstün kılan bir ülkede. bir gecede yahu, hatırlamadınız mı? tüh.
elbette milliyetçilik pazarında kendini satmaya çalışan sağcılığın bayatsımayan malıdır bu.
idam, savaş halleri dışında (bir devrimci durum sözkonusu olduğunda, karşı devrimcilere uygulanması elzemdir) uygulanması insanlık adına utanç verici bir cezadır.
illa uygulanmasını istiyorsanız, kenan evren'i, 12 eylül'ün askeri ve "sivil" tüm işbirlikçilerini, faili meçhullerin organizatörlerini, bin operasyonlar yapan mehmet ağarlar'ı sallandırmak için geçici olarak gelsin idam.
insanların insan olarak değer görmediği zihniyettir. işlenen suça suç işleyerek ceza verme yöntemidir. ayrıca suçlara ceza vermek yerine suçların nedenlerini ortadan kaldırmaya çalışsak daha iyi olmaz mı?
yaşamasının fayda etmeyeceğini bildiği köpekleri yıllardır beslemektense "asalım gitsin" diye düşünen kişinin zihniyetidir. kendisi yerden göğe kadar haklıdır. her ne kadar devlet asmak yerine ada tahsis edip beslemeyi seçmiş olsa da.
bir tarafın - ozaman anana, kızına, karına şu yoldan geçen adam tecavüz etsin sonrada onları öldürsün. devlet te senin benim verdiğim vergilerden onu bedava yaşatsın güzel olur değil mi? sorusuyla sonuca bağlanan saçma tartışmadır.
edit: sonuç bazen o adamı besleyebilecek insanların çıkmasıyla şok edici olabilir.
Kenan evren paşa nın "asmayalımda besleyelim mi" soz dizisini akla getiren başlık. ayrıca aynı zihniyeti taşımanın verdiği onur ve gururuda paylasmak isterim.
tartışmak; doğruyu bulmak için yapılan karşılıklı konuşma.
tartışmadan rahatsız olanların beğenmediği veya olmasını istemediği herhangi başka bir konuda tartışma istemeye hakkı yoktur. her mevzu tartışılır.
adaleti yeterli bulmayan zihniyettir.
adaletin düzgün bir şekilde işlemediği bu toplumda bunu düşünmek için haklı sebepleri olduğu açıktır.
cinayetin ve tecavüzün cezası ölüm olmalı. bu devlet gözetiminde cinayet hatta katliam olarak düşünülse bile sadece hakedenin nefes alacağı bir dünya yaratacaksa neden olmasın.
çinde ya da abd'nin bazı eyaletlerinde, iranda ve bazı belli başlı ülkelerdeki gibi toleransız uygulanmasını ülkemizde istedikleri anda haksız olacak olan zihniyettir. ancak idam cidden gereklidir. caydırıcı yönü sayesinde nice hayatlar kurtarılabilir.
anormal gözle bakılmaması gereken zihniyettir.
sonuç itibariyle "idam" bir suçu cezalandırma yöntemi bir caydırıcılık metodudur. ve abd gibi -sevsek de sevmesek de- hukuki olarak bir düzeye gelmiş ülkelerde uygulanmaktadır.
modern avrupa felsefesinin ve hukukunun idamı reddetmesi, idamın yanlışlığını göstermez. bu, avrupa'nın tercihidir. avrupa'nın her tercihinin doğru olduğunu kimse iddia edemez. hele hele avrupa'nın "idam" konusundaki tercihi ziyadesiyle tartışmaya açıktır.
bir suçlu gidiyor x kişisini öldürüyor. aydınlanma felsefesiyle aydınlanmış(!), insan haklarına saygılı yurop yünyın ülkeleri ise kalkıyor maktülün yakınları adına "en doğru" kararı vererek suçluyu "hapse" mahkum ediyor.
zararı gören maktulün/mağdurun yakınlarıdır/kendisidir. devlet nasıl oluyor da zarar görmüş bireyin/yakınlarının istediği cezayı değil de "kendi doğrularını" uyguluyor? elbette mahkemeler halk adına kararların verildiği yerlerdir. ancak ceza kanununda "idam" diye bir müeyyide yoksa bu halk adına karar vermek olmuyor, devletin kendi çizdiği sınırlar içinden sınırlı bir seçim anlamına geliyor. bu da liberal felsefeyle şekillenmiş avrupa hukukuna uymuyor. devlet, katili korumak adına maktülün çevresini mağdur ediyor.
bir diğer konu ise "hapis"in ne kadar yeterli olduğu? bir seri katilin suçunun karşılığı dört duvar arasında "yaşamak" olabilir mi?
