mayakovski bir şiirinde, idam sehpasında iken ailesine verilecek para karşılığında çikolata reklamı yapan bir adamı anlatıyordu. şöyle ki: '(çikolata nın adını hatırlayamadım) .... çikolatalarını yiyiniz ey insanlar.' diye.
Son kez şöyle bağıra, bağıra, çekinmeden gocunmadan sevdiğimin ismini haykırırdım...
Ölümse ölüm, son sa son, hiç bir şeyin değeri yok onun kadar. ve hiç bir şey yaşama bağlatmadı onun gibi sımsıkı, onun kadar sağlam ve onun kadar sıcak..
sen ki ya bir daraağacında can vereceksin ya da bir köşe başında öleceksin !! seeeev bakalım delikanlım sev sevebildiğin kadar..! benden izin sana , delikanlım sev sevebildiğin kadar !!
deniz gezmiş idam edileceği gece, sabaha kadar bu sözleri tekrarlamış... tekrar tekrar ve tekrar bu sözleri haykırmış... bu sözlerle beklemiş ölümü.
