kaldırılması oldukça yerinde olan bir cezalandırma metodu. keza suçu kazıyın altından insan çıkacaktır. bu sebeple ıslah edilemeyecek suç yoktur yeterki tekniği bilinsin. suçu işleyen bireye verilen ceza toplum için değil söz konusu birey için o bireyi topluma kazandırmak kısaca islah etmek için verilmelidir. bu yüzden suçuna göre cezalar farklıdır.
fakat ölüm cezaları * kişiyi ılsah etmek için değil suçu topluma caydırıcı kılmak amacıyla verilmektedir. peki ölüm ne kadar caydırıcıdır? bile bile ölüme giden insanları ne kadar etkileyecektir, yada careyi ölümde arayanları. kaldı ki ölüm cezaları *tek bir hakim tarafından değil başkan ve en az iki hakimden oluşmak üzere bir nevi komisyon tarafından oy çokluğuyla verilmekteydi. cekimser kalan *bir hakim olması halinde de çoğunluk idamdan yanaysa ceza yine de verilmekteydi. yargının en üst konumunda olan hakimin bile kararsız kaldığı bir durumda bile insan hayatının alınması söz konusuydu. suçluyu ıslah etmekten uzak bir sistemdi.
hakim: söyleyeceğin son bir söz varmı?
suçlu: çok pişanım hakim bey. artık iyi bir insan olacağım
hakim: hayır olamayacaksın
suçlu: neden?
hakim: çünkü biz o yönde karar verdik.
suçun temelinde insan olduğunu unutan bir sistemdi.
suç oranlarının, sapıklıkların, caniliklerin önlenemez artışının tek engelidir... gereklidir.
karşı olanlar caniyle değil, masumla empati kurmalıdırlar öncelikle.
