iclal aydın'ın güzel bir şiiridir. bu kadınlara ait bir şiirdir, fakat en çok erkekler dinlemelidir. tüm anne ve kızlarına gelsin..
Ne zaman eskiyor sevgiler
Ödenen bedellerin acısı geçince mi?
Yağmur yağıyor, mutfak camındayım
Nasıl üşüdüğümü bilemezsin
Menekşelerim çiçek vermiyor artık anne
Söylediğin gibi hep dibinden su verdim ama...
Şimdi telefon açsam sana
Sesini duymakta yetmiyor ki
Hep ayni cümleler... Babamlar nasil? ilacini aldin mi?
Nedenini bilmedigim bir ağlamak var icimde
Bir yerlere siğdiramiyorum yüreğimi...
Bazen dalıp giderdin mutfakta yemek yaparken,
tahta kaşıkla tencerenin başında öylece Ne düşünürdün acaba?
özlemek çok fena anne, anlamak seni daha da fena...
Omuzlarım ağrıyarak uyanıyorum sabahları
Benim kızımın omuzlarımı ovmasına daha çok var..
Gittikce sana mı benziyorum ben?
Ya da 'annenin kaderi kıza' dedikleri doğru mu?
'Baban eskitir herseyi kızım, 'demiştin bir kez...
Anlamamışım meğer, eskiyormuş anneciğim...
Omzunu ovacak kalmıyormuş meğer aynı evin icinde...
Şimdi duysan bunlari, ne üzülürsün mutsuz mu kızım diye, çoktan kendinden vazgeçmiş bir sesle...
Mutsuz degilim de anne, yağmura ve mutfağımdaki kedere çare bulamıyorum
Evimi topluyor, toz alıyor, patlıcan kızartıyor, televizyon seyrediyor,
aksam çalan kapıyı açıyorum Actigimi gören olmuyor..
Pişirdigim yeniyor da, güzel olmuş denmiyor..
Cay demleniyor demleniyor, demleniyor...
Kederim mutfağimın her yerine yerleşiyor...
Ah nasil eskiyor hersey anne, nasıl eskiyor
Eskilerimi de atmaya kiyamıyorum
Seni çok özlüyorum...
Bana yasakladığın bahçeler sana da mı uzaktı hep.. Gidemeyişine ağladın mı sende ?
Ne zaman eskiyor sevgiler
Ödenen bedellerin acısı geçince mi?
işte böyle kalbimde bir acı şarkılar seni söyler...
