kşinin kendisini aygaz kamyonu difransiyeli gibi vakit fevkalade tehlikeli olan durumdur. binbir türlü absurd, kubik ve naturel entryler girer ve sözlük cince bilmeyenler için piramitler gibi gizemli olur.
efendim aslında yanlış bir durumdur...
örnek 1: kişi sevdiğine çıkma teklif etmiştir, çocuğu olmuştur, üniversiteyi kazanmıştır. neticede çok mutludur ve sözlüğe neşe, mutluluk, sevgi içeren entryler savurur.
örnek 2: örnek 1 in tam tersine, kişi işten ayrılmıştır, sevgilisi vermemiştir ya da benim gibi pederle kavga etmiştir. işte bu durumda da ortama sövmek, küfretmek ve hatta sinirden sözlüğü alaşağı etmek ister.
bu yüzden kişi ruh halini sözlüğe yansıtmamalıdır. ama çok sinirliyim amına koyim dayanamıyorum...*
ara ara tek entrylik tematik bazında denk gelinen olaydır. sorun yaşamıştır, hayat düzgün denk gelmemiştir, işler umduğu gibi gitmemiştir, belki de kazık yemiştir. veya üzgün, veya mutludur.
genelde kendini sorgulayan, veyahut bir şekilde kendine yönelik içerikli tek entrylik başlıklar çıkar ortaya.
bazen formatın dışına da çıkılır, ama bazen de yapılacak birşey yoktur. tekrar bakıldığında o kadar da kötü değildir başlıklar, ortak duygulara hitabettir.
eser sahibinin sırtını sıvazlayıp derin oflar çekmek gelir içerlerden ses ile... gecenin karanlığında aşağı doğru süzülüüür gider başlıklar zamanla... her duygunun olduğu gibi..
yazarin sermayesini sekillendiren olgu tasidigi ruhtur. ruhta mutemadiyen beliren degisiklikler ayniyle yansir yazdiklarina. sadece yazdiklarina degil ayni zamanda gundelik hayati da bundan nasibini alir. misal bugun hincal uluc'un yazdigi yaziyi okuyunca, o hayata dair guzelliklerden dem vurup, citir manita tavlama havasi kokan yazilari ile bugunku yazisinin ayni ruhtan beslense de ne kadar degisken oldugunu acikca goruyor insan...
