bir filmde söylenmiş bir söz vardı "sessiz bir dinginlik yaşadığım şimdilerde" diye... tüm sessiz çığlıklar bana bu sözü hatırlatır ne alaka hiç bilemedim... ama hatırlatıyor işte elde değil...
iki suskunluğun çakışması zamanına denk gelir bu çığlıklar... haykırmak istersiniz, tüm dünyayı çığlığınızla yok etmek istersiniz ya işte tam o zamanlar da içinize akar çığlıklarınız... içinize attığınız yeni bir derdinizi olur bunlar...
haykırmak mı gerekir yoksa susmak mı? hangisi daha iyidir? bilemezsiniz... neyin iyi, neyin kötü olduğuna karar veremediğiniz zamanlar vardır... tepkilerini çözemediğiniz zamanlar... işte o zamanlarda ölürcesine bağırmak isteyip susmak gibidir...
"gitmeeeeeee" diye haykırmak varken ağlarsınız ya işte tam o zamanlar...
- sonsuz bir haykırış var içimde, "gitme" desem kalır mısın? neden susuyorsun? neden sen de haykırmıyorsun? "sus" diye?
