başka masum ayağına yatıp eleştirecek fenerli ve egoist yoksa şimdilik kafa dinleyecek olan yazar. siz iyi ve masum olmaya devam edin, ben günah keçiniz olmaya devam ederim. yeter ki mutlu olun. kendim için bir isteğim yok artık zaten. hoşçakalın.
iyi niyet gösterip diyalog sahibi olanlara teşekkür eden, egosuna hapsolup ona söz geçiremeyenlere ise zaman ve sabır ayırmayı reddeden yazar. saygılarımı sunar, iyi geceler dilerim.
kendisine iltifatta bulunan incelikli, değerli yazarlara teşekkür etmek isteyen, donuz listesinde bulunup görünmeyen entryler yazanlaraysa zaman ve sabır ayırmamaya devam edecek olan yazar. saygılarımı sunarım.
arkadaşlar, bunu yazmam artık kaçınılmaz oldu.
bakın, donuz listemde kendi hatalarınızdan ötürü bulunsanız da muhtemelen bu durumu kabullenemediğiniz için şahsıma entry ve fotoğraflar aracılığıyla saldırıyorsunuz.
bazılarınız haddini aştı ve iftira atıp kırıcı fotoğraflar eklemeye başladı.
ben de sizi sevmiyorum ama sizin haysiyetinizi kıracak entryler ve fotoğraflar eklemiyorum. sizin de böyle bir şey yapmaya hakkınız yok.
şayet bu yanlışlık devam ederse önce moderasyona şikayet edecek, abartılırsa avukatıma ulaşacağım. tadında bırakın ve saygının zorunluluk olduğunu lütfen unutmayın.
sadece rahat bırakılmak isteyen yorulmuş yazar. iyi niyetli herkese iyi günler, iyi yazmalar dilerim.
Yıllarca sözlükte iyi niyeti inatla suistimal edilip sinirleriyle oynanmaktan vazgeçilmediği için bir süredir herkese nasıl hak ediyorsa o şekilde davranan yazar. Ötesi yok. Lütfen beni rahat bırakın, yeteri kadar canıma okudunuz zaten.
Hadi iyi yazmalar !
Zalbert ramstein adlı yazardan vazgeçtim. korkunun kokusunu aldım çünkü. korku 1 ağla 1 olayı hehehehe ikisi de var, hissettim. an itibarıyla buradaki sayılı günlerimde eğlenmek istediğim yazar. bakalım ne kadar dirençli?
bazen, yani kafayı taktığım yazarların mesajlarından, duruşlarından ya da sadece sessizliklerinde yalvarma, "ya napabilirim senin karşında nolur uğraşma benle" tınıları aldığımda, yüreğime ne olduğunu bilmeden garip bir duygu yerleşiyor, saniyelik ama, sonra hemen kayboluyor.
alaylı değilim ben. buraya öylesine girip kaydolup başlamadım yazmaya. sözlük yazarı olmak için hayatımın en deli dolu zamanı sayılabilecek 17-21 yaşlarını avusturya'daki "sanal networking of the dictionary author acedemy"de geçirdim. mektepliyim. bu işin okulunu okudum.
o yüzden though um. şüphesiz ki benim yaşadıklarımı yaşasaydanız az alıp çok verirdiniz. bana yazarken acımayı öğretmediler. kin, nefret, intikam ateşiyle yandım. yıllarca aileme sevdiklerimi göremedim. bir yazar mesleki olarak hayatının bağışlanmasını istediğinde, tamam pes en büyük sensin nolur yapma dediğinde, soğuk durmayı, yumuşamamayı, topuğumu döndüre döndüre getirip hızlıca burnunu ezmeyi, kırılan her kemik sesimde dilimi dişlerimde gezdirerek "oooo it seems nice" demeyi öğrettiler bana.
çok ağır deneyimlerden geçip üstün yazar oldum. artık duygularım yok. arada bir saniyelik
yoklayıp gidiyorlar. bir yazarı öldürmek yetmez bana. cesedenin üzerinde tabu oynamalıyım
arkadaşlarımla.
