"intikam, asalim, keselim, 24 saatte bitirelim" naralariyla cosan gencleri gordukce akla gelen soru. "bu taraf, obur taraf" diye birbirine tahammulsuz kamplar uretilen bir ulke ve her daim gerilimli, sicak temasli, cinayeti bol sosyal bir ortam. son ceyrek asri sorun halletmek yerine nefret uretmeye harcamis bir politik kabus.
birbirine tahammul etme kulturu yerlesmezse gelecegi pek parlak degil bu ulkenin. once yabancilasma baslar, sonra ayrilik noktalarina daha cok vurgu yapilir, en sonunda oteki ile yasamak iskence gibi hissedilmeye baslar. ulke'nin bu asamalarin neresinde oldugu/olmadigi kisiden kisiye degiskenlik gosterebilir; gelgelelim bu asamalarin bir anda ivme kazanamayacagini kimse garanti edemez. ve bundan her daim korkmak gerekir; "dananin kuyrugu koparsa kopsun" turunden bir cilginlik soz konusu degildir, cunku sadece kuyruk degil, bu memleketin butun dana suruleri telef olur.
