televizyona yalnızca iki defa çıkmıştır. ilk olarak tv net'in klark isimli programına konuk olmuştur:
ikinci olarak da geçtiğimiz pazar günü yine tv net'in farklı programı makam arabası'nda görülmüştür. daha çok soyadlarıyla anılan iki ibrahim'in** hasbihali izlenmeye değerdir. tenekeci'nin kendisiyle ilgili bilinmeyen bir çok noktada açıklamalarda bulunduğu program şuradan izlenebilir: http://tvnet.tv.tr/?i=39ac908379
şiir zekaysa, şiir akıcılıksa, şiir gönülden vurabilmekse, şiir aha işte ben - aha işte hayat diyebilmekse, şiir zevk almak ve haz duymaksa, ibrahim tenekeci şairin dibidir.
kucuk iskenderle kiyaslayanlari epeyce komik duruma dusuren sair. ikisi de zekice laf oyunlari yapiyor olabilir pekala, bu ne ibrahim tenekeci'yi ne de kucuk iskender'i (c)alintilayan sair yapmaz, yapamaz. farkli kulvarlarin insanlari.
tenekeci ruhuna dokunur, kalbine kalbine vurur siiri. tutar insana yasamayi sevdirir mesela. kucuk iskender ne kadar da komik tum bu vasiflarin yaninda.
"Kendimizden emin olmamız bizi emin biri yapmaz. Kibirli değilim demek de öyle. Şu veya bu nedenden dolayı, "kibir abidesi" haline gelenlere soracak olursanız, "kendilerine olan saygılarından" falan bahsedecekler. Kibrin çıkış noktası da burasıdır zaten... Bize yakışan kibir değil, izzettir. Mizah ile sululuk, hırs ile tutku, gurur ile onur nasıl aynı şeyler değillerse, kibir ile izzet de ayrı dünyanın kelimeleridir, kavramlarıdır."
toprak uzakta kaldı elif artık cüzlerde
ve koçun kanı
dönüp duruyor mersedesin tekerleğinde
yazık her şeyi hapsettiler, ırmakları kartpostala
oysa rüzgarı bilirdim ben, kemirgen denince
ve burada vapurlarımız bile benziyor bize
karaköyde yediğini kusuyor üsküdarda
ne sıkıcı, sabahlıyor her gün kocamış bir halatla...
diyor bir başka şiirinde. nasıl bi adamsın, kelimeleri böyle ahenkli nasıl kullanabiliyosun anlamadım ki...
artık bizler, etten kemikten değil, ahşaptan insanlarız. bizi manevi şeyler değil; ancak boya, cila, vernik gibi şeyler güzel ve çekici gösterebilir. örneğin; bir polis memurunun takım elbise giyenle, el örmesi süveter giyene davranışı aynı mı?
kırgınım. ve bunun ne anlama geldiğini henüz ben de bilmiyorum.
dışarıda kar yağıyor. içerisi neredeyse bomboş. 'rabbim, sen olmasan / kimin aklına gelirim ben'i çoğaltmaya çalışırken; bir kedi geldi, boş boş bana baktı. 'buyur' dedim, 'buyur ki kendimi bir şey sanayım...'
gazeteden takip ettiğim düz yazıları şiirleri kadar tat vermiyor. ne yazık ki bu böyle. tenekeci düzyazıda kendine uyguladığı otosansürü kaldırmalı ki bu muhafazakar camiada yazanların yakalandığı elim bir hastalıktır.
