sorgulamada ya da yanlış bilgi kaynaklı hatalı bir söylemde iyi niyetli olsa da "kafirleeer, köpekleeer, yanacaksınız." diye böğürenler var ya, işte onlar zır cahildir efendim. lafa gelince allah'a bizden daha çok inanırlar ama onun gücünü kuvvetini anlamak için ilk önce birşeyleri sorgularyıp farkına varmanın daha yararlı oldugunu bilmezler. eğer onlarda sorgulasa eminim inançları daha çok artar, sorgulayan insanın diğer inananlara zararı yoktur, zaten sorgulamayan insanı ve dinin olmadığını düşünün bu insan allah'ın varlığını düşünüp nasıl bulabilir?
burda hz. ibrahim'in sorgulama amacına dikkat etmek lazım.
gözünü karartıp inanmamak için sorgulamıyor mübarek adam, aksine imanını kuvvetlendirmek için sorguluyor.
allah'ın burda verdiği mesaj gayet açıktır, inanmak için sorgulayın, cevaplarla imanınızı kuvvetlendirin.
" oku " dedi yaratan, yaradan rabbinin adı ile oku, sorgula ki meleklerin önünde egildi canlı olasın. cahil kişi müslüman olamaz, cahilden hiç birşey olamaz.
önce mealin tamamını oku sonra böyle bir başlık aç demek isterdim ama açılmış başlığın altına gerçeği aydınlatmak için mealini yazıyorum artık siz düşünün.
Bir zamanlar ibrâhim de:
'Ey Rabbim, ölüleri nasıl dirilteceğini bana göster' demişti. Allah:
'Yoksa inanmadın mı?' buyurdu. ibrâhim:
'ELBETTE iNANDIM. FAKAT KALBiMDE ŞÜPHE KALMAMASI, MUTMAiN OLMASI, AKLIMIN YATMASI iÇiN GÖRMEK iSTiYORUM' dedi. bunun üzerine Allah:
'Öyleyse dört kuş yakala. Kuşlarla aranda dostluk kurarak kendine bağlı hale getir. Sonra onları kesip parçala, her dağın başına onlardan bir parça koy. Sonra da onları çağır, koşarak sana gelirler. Allahın kudretli, hikmet sahibi ve hükümran olduğunu bil.' buyurdu.
kuşkusuz, ibrahim de, başlangıçta bir pagandı.. yani, tanrısıyla iletişim kurması için, foknsiyonel seremonilere ihtiyaç duymayan, her daim tanrısına dokunabilen, çok tanrıcı taşra insanı inancı taşıyordu. normali de bu..
kendisi ur; yani sümer toplumunun cenneti de barındırdığına inandığı başkentinden, modern israil ve filistin devletlerinin konuşlandığı topraklara, (kimisine göre bu topraklar, urfa'ya dek uzanır. hatta, ibrahim'in ur'dan kenan'a göç ederken, urfa'da önünde yatıp dinlendiği bir agaçtan bahsedilir.) hicreti esnasında ve hemen sonrasında, atalarının inancını bırakmadı, kenan'a vardığında; kenan tanrısı el'e ve oğlu baal'a tapınmaya başladı. buradan, onun inancının aksaklığına dair bir çıkarımda bulunamaz, ki kendisi böyle davranmak durumundaydı.
ibrahim'in bugün semavi dinlere tabii inanlıların tapındığı tek tanrıyı arama sevdası, aslında onun kafasındaki tanrı prototipinin, bir bağlamıyla, "kişisel" ve "özel" tanrı olduğu sonucuna bizi götürür. tanrının universal bütünlük ve konsept kazanması, ikili arasındaki teolojik akidlerin yerine getirilmesiyle başlar ki, bunlardan birisi; sünnet'tir. kitap-ı mukaddes, ibrahim'in soyunun, kendisi gibi aynı tanrıya inanabilmeleri için, tanrının sembolik olarak kendisinin cinsel uzvundan üst deriyi almasını istediğini bildirir. bu halde, aynı ritüele tabii olanlar ibrahim'in yolundan gidecek, olmayanlar, gitmeyeceklerdir. (pavlusçu doktrinde, sünnet ahdi değer görmez, vaftiz rol alır. pavlus, sünnet ile değil, iman ile ibrahim'in yolundan gidileceğine vurgu yapar)
zaten, başlangıçta tanrıyı sorgulayan ibrahim'in, asıl ve daha kutsal olan tek tanrıya ulaşabilmesi kolay kılınsın diye, tanrı birkaç kez ritüel ortaya atmış; yine ahdi atik'e göre; 2 erkek melek silüetinde kendisi ve karısı sare'ye ismail mucizesini vermek için, görünmüştür. ibrahim ve ismail'in (musevi ve hıristiyanlara göre bu ishaktır) kurban meselesi, o devirlerde çok sık rastlanır bir pagan ritüeliydi.
yani, tanrı bir süreliğine, ibrahim kendisini kavrasın diye, kendi formolojisinden ödün vermiştir eski ahit'e göre.. bu, ibrahim'in "normal olan" tanrıyı sorgulama ve kavrama evrelerini minimize etmek; kasıtlı bir belirsizlikle kavrulan tanrı figürüne entegrasyonu sağlama maksatlıdır. paralel olarak, süreç esnasında ibrahim'in oğlunu kurban etme teşebbüsü ve sonrasında avimelek tarafından yakılması, bu sorgulamaların tanrı gözünde son yaklaştığının birer emaresiydiler. zaten sınamalar, oğlu isaac ve torunu jacobs döneminde azalmış; yusuf'la sona ermiştir. bundan itibaren, kaideleri ve dinamikleri oturmuş, normatif bir kutsal yasa enkarne olmuştur.
edit: çok ilginç.. "hazreti ibrahim" değil de, doğrudan "ibrahim" dediğim için eksi verenler varmış. kime ne anlatıyorum ki ben?
