sanat ve zarafetten bahsederken yavşak bir uslubu seçen insanları sağda solda ahlaktan bahsederken görünce çok gülüyorum. bu olay yaşandıktan sonra bu tipte sürüsüyle yavşak gördük mesela.
sevinen sevinir, üzülen üzülür. kimse biri istediği için yavşak olacağını da zannetmiyorum ama bizim yurdun kırma tek-kaşları son sözü kendisi söyleyeceği psikolojisine sahip olduğu için "x'e z yapmış y'ler" mantığında sıçar dururlar. e sözlük de bu durum için en elverişli ortam zaten. bırakın, dostu üzülsün, düşmanı sevinsin. pek tuhaf bir durum değil bu.
edit: eksilemiş mesela* zorla üzülmem gerektiğini düşünüyor sanırım eksileyenin kaşları*************
yavşağın önde gidenleridir. türkiye'ye malolmuş bir sanatçının vurulmasına sevinmek olsa olsa şerefsizliktir. bir de yok şunu öldürttü, yok bunu öldürttü gibi salak tespitlerle vurulmasını meşru kılmaya çalışan yavşakoğlu yavşaklar var ki onları köpeklere yalatmak en makuludür.
