ibo dan başka birşey bekleyememek olarak özetlenebilir.
tonlarca keşke geçmesi gereken bir zihnin bir haftalık kendiyle başbaşalığından onlarca özlem ve özür dökülmesi gereken dudaklara sadece çiğ köfte dökülmüş olması, yaşamı düşünülünce çok da yadırganmamalı.
neysek oyuz ve o olmalıyız öyle değil mi?
kalbini kırdığım tüm insanları getirin bana demesini zaten hiç kimse beklemiyordu sanırım.
