(bkz: aşıklar sultanı) veya (bkz: sultan-ul uşşak)
Ömer b. Ali b. Fârız el-Mısrî, sûfî şâirler içinde en meşhuru ve bilinen isimlerden biridir. 1182 yılında Kâhire'de doğmuştur. Zamanındaki âdet üzere hadis ve fıkıh tahsîl etmiş, fakat daha sonra tasavvufa yönelerek Mukattam Dağına çekilmiştir. Bir ara Mekke'ye gitmiş, orada bir süre ikâmet ettikten sonra Kâhire'ye dönmüştür. 1235 senesinde vefât etmiş ve Mukattam Dağının eteğinde, tüm şehre hâkim bir manzaraya sâhip, sâkin bir bahçede defnedilmiştir.
Günümüze ulaşan ve pek de hacimli olmayan dîvânı, dünyâ edebiyatının şâheserlerinden sayılır. Özellikle yazdığı bir kaç kasîde, kendisinden bile meşhur olmuş, günümüze kadar okunmuş, okutulmuş ve onlarca defa şerh edilmiştir.
ibn Fârız, açık bir vahdet-i vücut taraftarıdır. Şiirlerine asıl renk veren unsur budur. Bu sebeple hem hayatında hem de ölümünden sonra ağır eleştirilere uğramıştır.
