Ben meleklere inanmıyorum, canım.
Artık inanmıyorum.
Kanatlarını sırtlarına astıklarına ve ellerinde sihirli bir değnek taşıdıklarına...
Gökyüzünde de yoklar, yeryüzünde de.
Küçük cümlelerin arasına giremezler, hayatlarımıza yenilik getiremezler. Değiştirme güçleri yok onların canım. Ne ölümsüzler ne de biz faniler kadar umarsız.
Ben meleklerin varlığına inanmıyorum artık canım.
Boşuna neonlarla binaların tepesine "meleklere inanın" diye yazmayın.
Benim tanıdığım melekler hep başlangıçta melek sonunda dümbelek çıkıyor.
Güldüğüme güldürdüğüme bakmayın sakın.
Onların gücü yok hiçbirşeyi değiştirmeye, bırakın değiştirmeyi değişmeye bile güçleri yok.
Bu yüzden bana melekleri anlatma canım.
... ve sakın melekliğe soyunmaya kalkma.
Çünkü biliyorum ki melekler de yalan söylüyor, melekler de aldatıyor, melekler de pek bir insafsız çıkabiliyor.
Şimdi bana masal anlatma ya da bir masal kahramanı olmaya kalkma.
Melekler yalnızca masallarda melek.
Oysa gerçek; bir kazı kaybet dünyası. Ne sen kazı ne ben kaybedeyim canım.
Ben artık meleklere inanmıyorum.
Musimeyete, duruluğa, aşka ,inanmıyorum.
Meleklerin başlarında bir hareyle dolaştıklarına ve o harenin onların güzelliğine güzellik kattığına , katacağına aklım ermiyor. Benim gücüm yok artık aklımın ermediği şeyre akıl erdirmeye.
Bu melekler pek bir hain, pek bir üçkağıtçı, pek bir...
Dilim varmıyor hala arkalarından küfretmeye ama en iyisi yok saymak tümden.
insansa insan ama, melekse de insan.
Ben hiçbir meleğin artık hayatlarımızı değiştireceği yalanına kanmak istemiyorum kuzum.
Cinler ve melekler yok artık. En iyisi yok saymak ya da...
Bak sana ne diyeceğim, ben meleklere inanmıyorum artık canım.
Belki hayatımda hiç gerçek bir melek görmedim, henüz.
Bak böyle olmasını da içten içe dua gibi mırıldanıyorum.
