O kadar haksızlığa uğramama rağmen sınıfımdan, çocuklarımdan ayrılmak beni bayağı üzmüştü. Öyle ki; ilk gün boyuna ağladım, 3 gün kimsenin telefonunu açmadan kendimi duygusal karantinaya aldım. Sonra bir şekilde topluyorsun da, yıkıcı oluyor.
Bana iftira atarak gözden düşüren müdür yardımcısı kadın da bebeğini düşük yapmak üzereydi, erken doğum yaptı. Ahlar yerde kalmaz.
az bir ücret bile olsa hesaba bakınca, hesaba yatan hiçbir rakam görememek olmalı. eğer ortamı iyiyse ortamı özlemek bir de. gerçi ne kadar iyi olursa olsun iş işte kalmalı. mesai saati bitince kimse kimsenin umrunda olmuyor çünkü.
3 aydır işsizim. sadece oturup oyun oynuyor, dizi izliyorum. her gün 10 yere cv yolluyorum. %90ından geri dönüş bile olmuyor. geri dönenler de listeye aldık sizi ihtiyaç olursa daha güzel geri döneriz diye dönüyorlar.
Şimdi sizin kurduğunuz sisteme birisi gelip hop oturacak, sizin temelini attığınız her şeyi kullanıp belki de çok başarılı olup paraları götürecek. Hazıra konmuş olacak.
Çalışanların da fikri mülkiyet hakları, patent hakları olmalı, ayrılırken bu tarz sistemlerini beraberlerinde götürebilmeliler.
kötüdür bilirim. kıçınıza tekmenin basılması daha kötüdür. diğer durumda, istifa durumunda yani durumun üzmemesi için iş bulup sonrasında işten ayrılmak en mantıklısıdır. yeni bir iş bulasıya kadar patronun kıllı poposuna tapınmaya devam edin, yoksa daha fazla kılların olduğu daha fazla popolara tapınıyorsunuz.
