çok ağır ve zor bir psikoloji. yıllardır çalışan arkadaşlarınızın yüzünüze acıyan bir ifadeyle bakması. çok insanın kafasında uyandırdığınız işini yeterince iyi yapamıyor düşüncesi de cabası.
bi de o çekmeceden toplanan eşyaların vs. bi karton kutuya koyup işten ayrılmak vardır ki sadece filmlerde rastlanılmıştır ancak küresel ekonomik krizin (?) ilk günlerinde lehman brothers çalışanlarını gördükten sonra insanın için böyle gereksiz bi yanmasına nedendir.
vazgeçilebilecek keyfiyette kişi olmanın ıstırabını dibine kadar yaşatan toparlanma işi.
bu durum için ruh haline destek amacıyla mağdura birkaç öneri:
sinirli veya hüzünlü bir şekilde toparlanmayın. önce kendinize son çayınızı söyleyin ve onu içerken yavaş yavaş toparlanın. böylece karşı zihinlerde "keyfi yerinde olduğuna göre işini çoktan ayarlamış" düşüncesi oluşturup haset sahiplerini çatlatabilirsiniz. vedalaşmayı uzun tutmayın ve vedalaştığınız kişinin yüzüne sahte de olsa tebessümle bakın (nasıl olsa evde ağlamaya bol bol vaktiniz olacak).
