eriyip gidersiniz bu süreçte adeta, eve kapanırsınız, kimseye gözükmek istemezsiniz. Zordur yavaş yavaş alır götürür adamı neden diye sorarsınız hep işe yapamadığınızı sorgularsınız.
--spoiler--
Tamamen gerçek bir olay!!Yaşanmış bir iş başvuru hikayesi...
Alttaki işbaşvuru formunu dolduran Mehmet Tartar'ın başvuru formuna yazdığı cevaplar:
1. Adınız Soyadınız:
Mehmet Tartar
2.Yaşınız:
Yirmi sekiz.
3.Şirketimizdeki hangi pozisyon için Başvuruyorsunuz?
Mümkünse yatay bir pozisyon için. Eğer daha ciddi bir cevap istiyorsanız, ne iş
olsa yaparım. Şart öne sürebilecek durumda olsaydım, burada bu formu dolduruyor olmazdım.
4. Düşündüğünüz ücret:
Aylık 5.000 YTL maaş artı yıllık kardan yüzde 10 hisse! Eğer bu mümkün değilse, siz bir ücret Önerin, ben size evet yahut hayır derim.
5. Eğitiminiz?
idare eder
6. Son işiniz
Sadist bir şefin deneme tahtası olmak.
7. Son ücretiniz:
Hak ettiğimin çok altında.
8. Önemli başarılarınız:
Arakladığım kalemlerden muhteşem bir kolleksiyonum
var; evde sergiliyorum.
11. Çalışmak istediğiniz saatler:
Pazartesi, Salı ve Perşembe 13.00-15.00 arası.
13. Şimdiki işvereninizle görüşebilir miyiz?
işverenim olsa burada olmazdım.
14. Fizik durumunuz 20 kilogramdan fazla taşımanıza engel Mi?
Belli olmaz, ne taşıdığıma bağlı.
15. Otomobiliniz var mı?
Evet, ama soru yanlış sorulmuş. "Çalışır durumda bir otomobiliniz var mı?" diye
sorsaydınız, cevabım farklı olurdu.
16. Daha önce bir yarışma veya madalya kazandınız mı?
Madalyam yok ama lotoda iki kere 3 tutturdum.
17. Sigara içiyor musunuz?
Otlanacak bir enayi bulabilirsem.
18. Beş yıl sonra ne yapmayı hayal ediyorsunuz?
Bana tutkun zengin bir fotomodelle Bahama Adaları'nda yaşamayı. Bir yolunu biliyorsanız bunu beş yıl beklemeden de yapabilirim.
19. Yukarıdaki bilgilerin doğruluğunu taahhüt ediyor musunuz?
Hayır, ama sıkıyorsa aksini iddia edin.
20. Sizi bu başvuruyu yapmaya iten gerçek sebep nedir?
Birbiriyle tutarlılık derecesini kestiremediğim iki cevabım var:
a) insan sevgisi ve tüketicilerin iyi beslenmesine katkıda bulunma arzum.
b) Gırtlağıma kadar borca batmış olmam..
kapitalist sistemin ürettiği kronik sorun alanlarından biri. özellikle kriz dönemlerinde oranı yükselen olgudur; bunda kapitalist üretim paradigmasının küresel riskleri üretenlerin üzerine yüklemesinin payı büyüktür.
bu konuda söyleyebilecek hiçbirşey bulamamakla beraber (o kadar berbat bir durum) işsiz dostlarıma bol şans ve sağlık diliyorum. Onlar herşeyden daha önemliler. 5 dakika sonra öleceğinizi kulağınıza fısıldadıklarında o son 5 dakikanızı neyi düşünerek geçirirdiniz? Ben bu soruyu kendime sorduğumda ''herşeyin boş,bomboş''olduğundan başka hiçbirşeyi düşünemedim.
"efendim ayda 400 tl maaşa razıyım, sigorta olmasa da olur." diyen otuzlu yaşlarında bir kadın kapımı çaldı bugün... işletme mezunu, ingilizce biliyor ve de hayatının bir kaç senesini yurt dışında geçirmiş * . önceden çalıştığı emlakçıda da 400 tl alıyormuş, yazıyla dört yüz tl... emlakçı batmış, bu iyi eğitimli diyebileceğim insan da o azıcık paradan bile mahrum kalmış. ulan bazen kendime sövüyorum. akılsız, gereksiz, yeni yetme zamanlarımda, seneler öncesinde akşam yemeğine harcadığım para ile insanlar günümüzde geçinmeye, insani ihtiyaçlarını sürdürmeye çalışıyorlar! bu saatte ofiste kalma sebebim oldu kendisi. o'na iş bulmaya çalışıyorum rica minnet... yaşadığı hayat o'nun ayıbı değil, baktığı annesinin hatası hiç değil... ben de buraya yazarak aslında hepimizin başından geçenleri, tanığı, aktörü olduğumuz şu bitmeyen senaryoyu sanala dökmüş oluyorum. peki bu hataya kim bir son verecek? ben mi, sen mi?
insanın ömründen ömür götürür. değersizleştirir, kendi evinizde fazlalık gibi olursunuz, sizi besleyen büyüten ailenizin yanında kendinizi huzursuz hissedersiniz, çocuk değilsinizdir, evde bulunmanız, sabah geç uyanmanız, her şeyiniz batar, veya size öyle gelir. özsaygınızı yitirmeye başlarsınız, değersizleşirsiniz, başkalarının sıradan gördükleri şeyler sizin büyük hayalleriniz olur.
Zordur işsizlik, ama bişeyler öğretir düzgün adama. ilerde iş bulunca işsiz insanları ayıplamamayı öğretir, "gitsin limon satsın" diyen dangozlardan olmamayı öğretir, bir işsize akıl vermenin aslında o kadar da iyi bişey olmadığını öğretir, işsiz adamın ruhunun ne kadar hassas olduğunu bilirsiniz. misal ben işsiz adamın yanında işten güçten paradan puldan bahsetmem konuyu açmazsa. asla şimdilik şurda şu inşaat işi var git idare et diye saçma sapan akıllar vermem, üniversite bitirmiş adama koyar böyle şeyler, iş beğenme meselesi değil de, insanın onca emekten sonra böyle şeyler duyması karşısında yaşadığı travmayla nasıl gitsin o işlerde çalışsın be dostum, kendini o adamın yerine koy...
Bir şey daha öğretir işsizlik, iş bulup çalışırken yaşadığınız o anki gerilim stres ve yorgunluğun içinde geçmişinizi düşünürsünüz ve geldiğiniz noktayı tekrar kontrol edersiniz, kendinizi bi yerden bi yere gelmiş hissedersiniz, yaptığınız işin verdiği gerginliği bir nebze alabilir.
Mütevazi olmayı öğretebilir işsizlik, kimseyi ayıplamazsınız parasız diye, sonradan zengin bile olsanız hep içinizde bi yerde o günlerin acısı durur sanki, yardımsever filan olabilirsiniz.
Ama nalet bişeydir işsizlik, bu ülkeyi yönetenler, hangi parti olursa olsun, bir tek işsiz gencin güne acı içinde uyanışının vebalini öbür dünyada ödeyemeyeceklerdir, işsizliğin bahanesi olamaz, hangi ekonomik model olursa olsun 20 yaşını geçmiş, hatta 30 a dayanmış, çalışma azmindeki bir insana iş bulamıyorsa bu sistem yazıklar olsun demek gerekir.
Acıdır işsizlik, bazen ölmeyi daha çok istersiniz bu yüzden. çok koyar er kişiye.
iliğimizi, kemiğimizi kurutan, açlıktan kaburgalarımızın çıktığı, icra memurlarına evde yokum diye bağırtan, bakkal mahmut efendi ile göz irtibatımızı kesmemize sebep olan sorundur efendim.
insanın gururunu inciten, maddi hayatının dışında sosyal hayatında da sıkıntılara sebep olan olgu.
En temel işsiz kalma sebepleri aşağıdaki gibidir:
1. işini iyi yapamamak,
2. işini çok iyi yapmak,
3. Yöneticisi ile geçinememek,
4. Sadece yaptığı işe kanalize olup arkasını kollamayı unutmak,
5. Sessiz kalmamak, fikirlerini direkt söylemek, sivrilmek!...
