işin aldığınız eğitimle âlâkasının olmasını beklemiyorsanız,
sadece karın doyurmak için günün bilmem kaç saati emek harcamaya razıysanız,
patronunuzun son model mercedesle geldiği büroda asgari ücretle çalışacaksanız evet iş var haklısınız.
zaten biz de sömürülmek için dünyada geldik, hı hı işsizlik yok.
genç nüfustaki işsizlik oranı % 23'dü 2 yıl önce. bu da ekstra bilgi olsun.
--spoiler--
Şu anda Kariyer.net'te 38.622 iş ilanıyla 119.239 personel aranıyor!
--spoiler--
ülkedeki sıkıntı daha çok öğretmenlik gibi atama bekleyenler üzerinde oluşmakta, vasıfsız insanlara iş çok yeterki beğensinler ben kendi çevremden biliyorum beğenmiyorsa,çalışmıyor adam sıkmıyor kendini. boşta kalmayıp fabrikada çalışan öğretmen gördüm ama o fabrikayı beğenipte gitmeyen vasıfsız adamda gördüm. birazda keyfi durum var.
seçimlerden sonra da türkiye' nin bir numaralı problemi olacaktır. sanayi bölgesi yapacağına ankara' ya hayvanat bahçesi yapan zihniyet bu gidişle hayvanlara iş ve aş sağlayacaktır.
sanayi yoksa iş yok, sanayi yoksa aş yok, hükümet bu kadar üniversite mezununu ne tarafına sokacak anlamıyorum. habire üniversite açmaya çalışıyorlar. işsizliğin en büyük nedeni yeterli endüstriyel alt yapının olmamasıdır. eğitim-endüstri ilişkisi berbat çoğu yerde ustalar profesör gibi çalışıyor bu süreçte hangi okulu bitirirsen bitir aç kalmaya mecbursunuzdur. eskiden mühendise, öğretmene değer verilirken şimdi it yerine koymuyorlar.
ne mutlu ki şimdi gerçekten iyi en azından bir kaçımız iş bulabiliyor bundan 10 sene sonra isyanın sesi kim olacak bilemiyorum. kademeli bir şekilde katlanarak işsizlik artıyor.
3 çocuk yapın diyen ve 86 yeni üniversite açan zihniyeti kınıyorum. nüfusun artışı ile istihdam oranı aynı değil. yavaş yavaş bir nesil eridi gidiyor lakin 10 seneye kalmaz bu sorun çok büyük olaylara gebe.
iş sahibi tarafından çalıştırılan emekçiye karşı kapitalist sistemin dayattığı en büyük silah. kahrolsun işsizlik politikasını yıllardır beynime beynime vurduran emeğimi gasp eden, zam istememizi engel olan, haklarımızı konuşmamıza engel olan bizi şükretmeye zorlayan bu oluşumu seven burjuva patron sınıfına. bu ne saçma sapan bir durumdur, ben üretiyorum cari açık azalıyor, piyasa canlanıyor, gsmh yükseliyor, ama işsizlerimize bir çözüm yok. insanı ekonomik ruhen ve bedenen yıpratmaktır işsizlik.
alışkanlık.
evet bi süre sonra öyle pis alışkanlık yapıyor ki, aman diyeyim bulaşmayın genç bünyeler.
gençliğinizi sömürür bu pis illet. cebinizde para olmadığından ne aşk yaşayabilirsiniz, ne sosyalleşebilirsiniz.
he ancak beleşçi modunda yaşamayı kabullenirseniz çok güzel sosyalleşebilirsiniz de.
tam böyle bi anınızda, yani işsizken, gerçek dost, arkadaş, ıvır zıvır, tanırsınız.
gece yatmak bilmez, sabah uyanmak nedir anlamazsınız. zaten yapacak bir şeyiniz yoktur, kalkmanız için de neden olmaz böyle bi durumda.
internet en yakınınızdır. asosyallikte sınır tanımazsınız. uyandığınız andan, uyuduğunuz ana kadar, hatta bazen uyurken bile, açıktır. böylelikle aile bireylerinizden fırça yemeniz olasıdır. hem uyku düzeninizi bozduğunuz, hem de elektrik faturasının amına koymak anlamında etkiniz olduğu için. bir de kotayı geçtiğinizde fiyatı ikiye katlanan bi internet sağlayıcınız varsa vay halinizedir.
öküz gibi kilo alırsınız bu periyodda. çünkü habire yiyip götünüzü büyütürsünüz.
komşu ziyaretleri en sosyal etkinliğinizdir. kısır partileri, poğaça börek kek üçlüsünden oluşan günler eşliğinde izlenen esraerol'daevlenbenimlevari programları izlersiniz.
bu işsizlik periyodu uzadıkça kendinize olan güveninizi yavaş yavaş kaybedersiniz.
arkadaşlarınızı kaybedersiniz.
sevgilinizi kaybedersiniz.
akıl sağlığınızı kaybedersiniz.
herkes sizden kaçar.
keçileriniz kaçar.
itinayla zıvanadan çıkılır.
en başlarda takmamaya çalışsanız da zaman ilerledikçe cidden büyük bir sorun olduğunu hissetmeye başlıyorsunuz. çevrenizden gelen her sözde bir kinaye bir dokundurmaya aramaya başladığınız zaman da tebrikler. bonus olarak bir de depresyonunuz var demektir.
hayata sövmeye, sisteme baş kaldırmaya falan geldiğiniz noktada ise işler iyice çığrından çıkmaya başlıyor demektir. tam burada durup bir nefes almalı ve kendinize bir meşgale bulmalısınız. ama bu meşgale olabildiğinde ucuz olmalıdır ki zaten zorda olan maddi kaynaklarınız iyice tükenmesin. ismek'in kursları güzel bir kaçış noktası olabilir.
içinde bulunduğum durum.
feci sıkıcı.hiç bir şeye yaramaz gibi hissettiriyor insana kendini.çalışırken gece olunca yatağa gitmek bile güzel.çünkü yorgunsundur ve artık dinleneceksindir.akşam içilen çayın tadı daha bi güzel.çünkü yorgunluğunu alır.işten eve gelince yemeğin hazır olmadı,üzerini değiştirip sofraya oturmak,ayaklarını uzatmak,cumartesiye az kaldı fikirleri ne kadar güzelmiş anlarsın.pazar sabahı kahvaltı etmek ne büyük keyiftir.oysa şimdi rutine bağlandı her şey.sabah kalkmak bile istemiyorum.her sabah aynı şey...çay demle,sofra kur.yok hiç bir keyfi.bu gün sırf vakit geçsin diye uyumaya çalıştım gündüz vakti .olmadı.çalışırken akreple yelkovan hızına yetişemiyorsunuz.oysa şimdi her saat uzun upuzun geliyor insana.
bu gün bütün gün internette ilanlara baktım.bir kısmına başvurdum.ama en kötüsü bitkinlik hissi.bir şey değişmeyecek hissi.bir şey yapmadan üzerime çöken bu yorgunluk hissi.
tüm sohbetler bu konuya gelir çevrende.sen de tüm umutlarını bu durumun geçmesine bağlamışsındır.bu öyle bir ruh haliki,öyle bir her şey aynı kalacak haliki korkutuyor insanı gelecekten.
bireyin bazen kendini yetersiz hissetmesine neden olsada geçici bir durum olduğu göz önüne alınıp çokta pembe bir tablo çizmeden ama demorale olmadan atlatabileceği geçiş aşaması.
hayattan soğutur. 4 aydır işsiz biri olarak kendimden biliyorum, soğutur. hatta sırf bu yüzden askere bile gitmeye karar verir insan, o derece! sen yıllarca oku, sonra kendi mesleğini yapabilecek duruma gelmişken hiç bir iş yeri tecrüben olmadığı için seni almaya kalkışmasın, "kendi işimi yapayım bari para olmadan askere gitmek falan saçma" deyip ticarete atıl, kaybet, sonra dımdızlak kal ortada.
hele en boktanını söyleyeyim mi size, iş görüşmeleri... son 5 ayda girdiğim iş görüşmelerinin sayısını ben unuttum. hayır bir şey değil kendimde sorun aramaya başladım, psikolojik sorunlar falan baş göstermeye başladı yani! ulan her iş kötü de sen mi iyisin pezevenk diye kendi kendime düşünür oldum! ama o da değil arkadaş, o da değil! asosyal değilim, allah'a şükür tipimiz kayık da değil, çevremiz var, on numara arkadaşlıklarım var, kişiliğim yerine oturmuş, güzel bir beraberliğim var, gelecekle ilgili planlarım var ama işsizim. uğraşmama rağmen işsizim. kendi mesleğimden başka bir iş yapabilir miyim, onu da denedim. yapabiliyorum. ama gel gör ki tecrübesizlik(artık çalışmadan nasıl tecrübe kazanacaksam) beni hayattan soğuttu!
geçenlerde bir iş verenle kavga bile ettim bu yüzden. diyalog aynen şu;
-okuduğunuz okul ve bölüm güzel ancak bu bölümde işe alacağımız eleman biraz tecrübe sahibi olmalı...
+hmm... yani?
-yani siz henüz mezun olmuşsunuz, askerliğiniz de sıkıntı...
+anlıyorum. peki şimdi askere gidip gelmiş olsaydım bu sefer de tecrübesizliğimi mi sorun edecektiniz?
-dediğim gibi tecrübe bu işlerde önemlidir sayın lannoldu...
+peki beyefendi siz ve diğerleri böyle dediği sürece ben nerede ve nasıl tecrübe kazanacağım?! tecrübe diyorsunuz, elinize yeni mezun olmuş ham ve çalışmaya aç bir eleman geliyor, geri çeviriyorsunuz! bu ne perhiz bu ne lahana turşusu beyefendi?!
-bu konuda tartışmak yersiz beyefendi, kararım değişmez. öyle ki tecrübe şirketimizin bik bik bik...
+şirketinizle beraber hepinizi... neyse iyi çalışmalar!
-agresifliğinizi anlayamadım ama neye, bol şans. güle güle...
+agresif? ben de sizin çalışma politikanızı anlamadım ama neyse. -iç ses: sikeyim hepinizi!-
yani demem o ki bu ülke övünüyor ya hani genç nüfus çok, iş gücü fazla falan diye, yalan. bu ülkede 18 yaşından küçük ve sigortasız çalıştırılıp iş öğretilen yüzlerce işçi varken okuyup adam gibi usulüne uygun işini yapmaya çalışan adam bulmak çok zor. okursun ama aç kalırsın. diğeri liseyi bile bitiremez, ama hayata atılmıştır, senin okuyup kitabını ezberlediğin işi 15 yaşından beri yapar ve tecrübeli olduğu için o seçilir.
eşim işsizlik çözümü için; kadınlar iş hayatından çekilse işsizlik diye birşeyin kalmayacağını savunuyor. hatta daha iyi çocuklar yetişeceğinden toplum refahının da artacağını söylüyor. *
