hiçbir zaman katılmadığım eylem. aksaray'daki dinlenme tesislerinde illa ki arazide işeyecek bir yer bulurum. şehir içinde zaten öyle bir gaflete düşmem, adım başı dükkan dolu.
akıllara orhan veli nin bir şiirini getiren durum.
Bedava yaşıyoruz, bedava;
Hava bedava, bulut bedava;
Dere tepe bedava;
Yağmur çamur bedava;
Otomobillerin dışı,
Sinemaların kapısı,
Camekanlar bedava;
Peynir ekmek değil ama
Acı su bedava;
Kelle fiyatına hürriyet,
Esirlik bedava;
Bedava yaşıyoruz, bedava.
bir insanın en temel ihtiyacını karşılamak üzere alınan bu fahiş fiyat buna izin veren devlet kurum ve kuruluşlar en az bu soygunun bir parçasıdır. zira otobüs yolculukları yapıyorsanız bunu rant haline getiren tüm benzin istasyonlarını tek tek şikayet ettim ve gitmedim. aynı özeni sizde gösteriniz.
çok sıkıcında vermek zorunda kaldığın bir durumdur. çocukken genellikle adamın bakmadığı bir an yerden sürünerek içeri girip işedikten sonra normal bir durummuş gibi yürüyerek çıkardık arkadaşlarla. sonra adam kovalardı paramı verin diye. çok ilginç bir ülke türkiye.
çoğu zaman başımıza gelen durum, 50 kuruşa bir çay içiyorsun, 50 kuruşa pisuvara ediyorsun veya 1 lira çay, 1 lira pisuvar, işine gelirse; demek ki çay ikram eden dostumuzdan bir de çayın bedenimizden tahliyesi için de 1 lira istememiz gerekiyor.
