Fena yalakalar vardır,en fazla maaşıda onlar alırlar en çok şirketin imkanlarından da onlar faydalanır.Canları sıkıldığında ayak kaydırmaya karar verirler,onlar dışında kimse gerçekten çalışmaz.Onlara göre Herkes işsiz takılır.Korkudan kimse genelde öğle yemeğine çıkmaz,ofise söyler.Derin dedikodular ve taht oyunları yapılır,lise gibi özel dedikodu için tuvalete giderler. Mutlu ve huzurlu bir ortamdayım,darısı sizin başınıza.
-faize hayatın olağan bir unsuruymuş gibi muamele gösteriyorlar.
-kahve falı baktırıp buradan çıkan safsata yorumlara inanıyorlar.
-dedikodu onlar için ahlaksız bir eylem değil, keyif alıyorlar adeta.
-çıplaklık hayat felsefelerini oluşturuyor. şirk medeniyetinin esaslarından birinin çıplaklık olduğunu bilmiyorlar mı?
-hayatları yaşamaktan ibaret. soru sormuyorlar. gerçeklere tahammül edemiyorlar.
-bir ergenin sorması gereken hayatın anlamına ilişkin neden ve niçin sorularıyla zihinlerini bu yaşlarına kadar meşgul etmemişler.
sahi merak ediyorum. bir insan göründüğünden farklı bir mekanda ve zamanda olabilir mi?
çok işin dışına taşırılmaması gereken ortamdır sonra toplaması hayli zor. en güvenli iş ortamları bile buz tutmuş bir gölün üstünde yürümeye çalışmak gibidir. rekabete, dedikoduya, kişisel hırslara ve hatta ucuz aşk oyunlarına nice kurbanlar verilen ortamlardır. sakalların ve bb crem lerin oluşturduğu güler yüzlerin büyüsüne kapılmamak gerekir efendim.
farklı stil, görüş, tip ve karaktere sahip insanların dünyevi ihtiyaçlarını karşılamak için çalıştıkları yerde birarada bulunmaları ile oluşturdukları ortama denir.
kimi insanlar bukalemun gibi girdikleri her ortama göre şekil alabilirken benim de dahil olduğum diğer bir kesim ise bu bukalemunlar ile anlasamamaktadir.
bu insanları tanımıyorum. çünkü gerçek yüzlerini göstermiyorlar. müslüman olmam hasebi ile zahire bakmadan zan ile karşımdaki insanlar hakkında fikir uretemiyorum. zaten bu zan genelde kötü yönlü olmakta ve tüm insanlığın ortak düşmanı olan önyargıya yol açmaktadır.
bu insanlarla anlaşamıyorum. iş dışında bir konu konuşmaya kalktigimizda aynı dili konuşmuyormuşuz gibi hissediyorum. onlar bu ülkenin diliyle konuşmuyorlar. konuşurken londradan, amsterdamdan, brükselden gelen turistlerle konuşuyormuş gibi hissediyorum. insanlar bu ülkeden habersiz. bu ülke ile ortak duygu ve düşünceleri paylaşmiyorlar. bu ülkenin insanları ise henüz köle olduklarının farkına varmamalari hasebiyle ortak duygu ve düşünce oluşturacak muhabbetleri yapmaktan zaman ve mekan yönünden uzaklar.
