solcu saçmalamalarından biridir. duyarlıklık, hak, eşitlik filan... o işçi hakkı savunanların hepsi patron olsaydı aynı şeyleri yaparlardı. kendi kazançları ön planda olurdu.
konuyu şöyle özetleyeyim dostlar. işçiler tabiki en büyük sosyal kesimdir ancak işçilerin çoğu patroncu bir politika izler.solcu insanlar solun bir gereği olarak işçi ve işçi haklarını savunurlar. Bunun içindir ki işçi haklarını savunanların büyük bir çoğunluğu işçiler dışındadır.
Bununla beraber yok finans sektörüymüş, yok bilmem ne sektörüymüş alayı yalan, Üretim yapmazsan yok olursun. SEn üretim yapmazsan üretim yapanlar diğer sektörleri de elinde tutar seni orada köpek gibi çalıştırır sonra canı sıkılınca da sermayesini çeker. O yüzden insan mal olmaya görsün. Bu ülkede yıllar yılı ülkenin lokomotifi olan devletin teşebbüslerini de atıl hale getirip veya satarak ülkenin işe yarar şeyler üretimini sıfıra indirgeyenler utansın, neymiş devlet işçisi yatıyormuş Benim babam 30 yıla yakın süre Pazar günleri bile çalıştı, mesaisini yaptı, adamı göremedim lan yıllar yılı adam gibi şerefsizlik yapmayın . ıvır zıvır yabancı sermaye fabrikalarından da bahsetmeyin bana, yerli ağır sanayin yoksa, katma değeri yüksek yerli sanayin yoksa siki tutarsın, bu sanayiyi de ayakta tutan yegane kurum Türkiye'de şuan için Türk silahlı kuvvetleridir, onu da sağolsun hükümet yok etmek için uğraşıyor.
ezen sınıf ve ezilen sınıf bakış açısı kafalardaki netliği sağlayacaktır. önce sınıf bilincini oluştur, hangi sınıfta olduğunun farkında ol. ondan sonra sınıf olarak ezenlere karşı duruşun nasıl olması gerektiğini öğren. bunu yapmamışsan işte böyle ben işçi değilim, memur değilim, temur değilim, samur değilim, overlokçu da değilim, koala mıyım ki ben, kim benim hakkımı savunacak diyerek tozu dumana katmazsın.
sözlükte 1 tane işçi olmadığına göre artık devir işçi devri değil, kuvvetle muhtemel ki üretimin tamamı çin'de yapılıyor çıkarımı için ise bunu başka yerde söyleme, etme eyleme diyorum.
kendi hakkını kendisi savunmazsa başkasının savunup hakkını alıvereceği illüzyonuna kapılan bazı zevatın kafa karışıklığını ortaya koyan yanılgı ifadesi. sonuçta işçiler ve sair ücretliler biraraya gelip kendi haklarını örgütlü şekilde savunmadığı sürece hak alamama veya hak savunmaya çalışanların kolayca birbirine kırdırılması vakaları sürer (örneğin: "aa, sendikalı işçi neden benden çok maaş alıyor, vay alçak..." gibi kendi düşük maaşının suçunu kendini sömürene değil, hakkını savunup kısmen almayı başaran örgütlü işçiye yükleme tarzında yanılsamalar.).
söz konusu kişilerin aslında neyi savundukları, veya neyi savunduklarını sandıkları, ya da bu savunma örtüsü altında neye piyon edildikleri konusunda bir fikir veren durumdur. işçilerin önemli bir kısmının bu durumdan haberlerinin dahi olmaması ise daha bir enteresandır.
(bkz: protest kişilik)
meslek olarak protesto olunan heryerde bulunmak, kalabalık oluşturmak.
önemli olan işçi hakkı değil emek hakkı dır, emek olmayan yerde hak olmaz.
bu işçi hakkı savunanlar savunacak işçi bulamazlar. her önüne geleni işçi olarak görmek isterler. halbuki ben mesela sıradan bir şirkette sıradan bir çalışanım ve işçi değilim. benim hakkımı kim savunacak? hakkım savunulması için ille tersane de mi çalışmama lazım veya yağ kir içinde mi çalışmama lazım. kısacası işçi değilim ben, memur hiç değilim. bana biri gelse sen işçisinde dese kafasını kırarım. memursun dese "tembel" diyor bana diye hakaret kabul ederim. o zaman neyim ben? benim bütün arkadaşlarım da benim gibi. özel sektör çalışanı. bu yıllarca solculuk ve sendikacılık konusunda kafa yoranlar "işçi sınıfı" hayali görenler, şu an görünen gerçeğe ne kadar da uzaklar. çünkü artık toplumda ne "işçi sınıfı" var ne de bişey. toplum artık özel sektörlerde çalışan inlarla dolu. pizza dağıtan çocuğun, sokakta kağıt toplayan kişiyi, call center'da çalışarak insanlardan hergün hakaretler dinleyen kızın, kapı kapı dolaşan pazarlamacının çalıştığını çalışma kabul etmeyen, çektiklerini dert olarak görmeyen "ille de işçi hakkı" diye tutturanlar toplumun gerçeklerine ne kadar da uzaklar.
Gayet normaldir. Ülkemizde okuyan kesimin sayısını düşünecek olursak daha da normal bir hal alır. Saygı değer ergen arkadaşlara iletmek isterim ki; dünya etrafınızda dönmüyor. farkedin artık bu gerçeği. Çık git varoşlara, git sanayiye, git inşaata, git her hangi bir fabrikaya. Neyse fazla uzatmıyayım lafı, face takıl video, resim beğen sen. Aşıyor bazı konular seni fazlasıyla belli.
eğer ki işçi hakkını savunan insanlar işçilerin sayısından fazla olsa, toplumun %170 kadarının işçi hakkı savunması gerekir ki, türkiye'de 150 milyon işçi savunucusu yoktur. *
salağa not: işçi sınıfı açık ara en büyük sınıftır.
araba yedek parça sanayisinin ülkemizde çok gelişmiş olduğunu çayırova' da e-5 boyuna dizilmiş fabrikalardan anlayabiliriz. işçi dediğimiz kişiler akşama kadar yağın, kirin, pasın içinde çalışan, eline bulaşan kimyasal madde 1 ay boyunca her fırsatta yıkamasına rağmen çıkmayan kişidir. çin' de sanayi var ülkemizde yok, devlette işçiler yatıyor, 2 bin tl alıyor demekle işçiler kötülenemez elbette. işçi dediğin sadece devlette çalışmaz zaten; ülkemizin koşullarında özel sektörde devlette yatıp para kazanan işçileri bulamazsın, işveren bu fırsatı vermez. işçi hakkını savunanlar eylemlerde işçilere destek olmak için gelen üniversiteli öğrenciler, sendika temsilcileridir. onların amacı sol söylemlerde bulunmak olabilir ama işçilere en fazla destek olan bu vatandaşlardır. bunlar olmasa işçiler örgütlenemez, birlik olamaz, işverene mahkum olurlar.
bu bildiklerimi bir akrabadan değil bizzat babam işçi olduğu için, işin içinde olduğum için rahatça söylüyorum. bilgi sahibi olmadan kafadan bir şeyler söylememek gerekir.
bir türkiye gerçeği. her önüne gelen işçi dostudur. uzaklarda çok uzaklarda günce 12 saat çalışan ona rağmen çok az para kazanan temiz, iyi yürekli işçilerin olduğu düşüncesi yatar hep kalbimizde. halbuki yok. nerde işçi? bi tane öyle işçi göremedim. ama heryer bu olmayan işçilerin hakkını savunan adamlarla dolu. nerde kardeşim bu işçiler? artık işçi mi kaldı. benim bi tane işçi akrabam var devlette kadrolu işçi akşama kadar yatıyor 2000 lirada maaş alıyor. bi tane akrabam da sendikacı bu olmayan işçilerin hakkını savunarak para köşeyi döndü, üçüncü arabasını aldı sendikacılıktan.
artık işçi mi kaldı lafını açayım. artık devir işçi devri değil. üretimin tamamı nerdeyse çin'de yapılıyor. bu sözlükte 1 tane işçi var mı? bulamazsın. ama herkes özel sektör de çalışıyor. peki bu işçi haklarını savunanlar bu özel sektördekilerin haklarını ne diye savunmuyorlar? günde 10 saat call center köşelerinde telefondan hakaretler işiten gençliğini çürütenleri neden savunmuyorlar? şeflerinin altında mobbing işkencesi gören özel sektör çalışanlarını niye savunmuyorlar? bunların çektiği işkence o bıyığı ağzına dolan işçilerin yaşadıklarından daha mı az eziyetli?
