bundan yaklasşık 10 sene öncelerde satıldığını hatırladığım, hemen hemen tırnağım boyunda ve çeşitli renklerde kolonyayla dolu plastik kapsüller. çok ucuz fiyata satılan bu kapsüller sıkılmak suretiyle patlatılınca içinden az miktarda kolonya çıkar ve ufak çocuğun denyo gibi eğlenmesini sağlarlardı.
dede ve babanem yanlarında bir ilaç çantasıyla gezerlerdi. öyle mühim hastalıkları olduğundan değil ama çok fazla ilaç içtiklerinden etkilenmiş olsam gerek bu kolanyacıkları hap içer gibi patlatmadan bir bardak şu eşliğinde içer, bütün gün karnımı ağrıtırdım.
sonra bonibonlardan hap yapmayı akıl etmiştim de rahat etmiştim.
alıp alıp biriktiridiğimiz sınıfça çılgınlık halinde topladığımız, kantinde hiç kalmayasıya kadar satın aldığımız renkli küçük zımbırtılar. güzel de kokmazdı onlar ama çocukluğuma ait güzel kokulardan oldular şimdi.
geçmişi çok eskiye dayanan şimdi bakkallarda satılan materyaller kadar çok yönlü ve kaliteli olmasada, o zamanlar bize çok haz verdiğini hatırladığım minik ve renkli kolanyalar. öyle güzel bir zamanda çocuk olmuşuz ki böyle ufak şeylerden mutlu olmanın son demlerini yakalamışız.
