büyükler "sıkı can iyidir, çıkmaz" der. bazen öyle her sıkıldığında bir şeyleri değiştirmemeli insan. bu sonrasında değişime alışmayı getirir ki kötü sonuçlar doğurur. ama sürekli ruhu sanki kaburgaları arasında sıkılıyormuş gibi hisseden birisi böyle beylik laflar etmemelidir.
Özellikle boşluğa düşüldüğü zamanlarda artandır. Eski düşünceler gelir akla yemek yer, ders çalışır yapacak bir şey bulamayınca uyursunuz sıkıntının nedenini düşünmemek için.
Berbat bir huzursuzluk halidir. Hele de tam olarak neden kaynaklandığını bilmiyorsanız çözmek için bir şey de yapamazsınız. depresyon gibi bir şey işte.
derin derin nefes almanın bile kesmediği sıkıntıdır. her şeyden bunalmak, alıp başını gitmek isteğidir. yaşanılan hayal kırıklıkları ve istediklerinizin bir türlü olmaması sonucu içine düştüğünüz durumdur. genelde nedensiz olduğu sanılır ama asla nedensiz değildir.
sussanız olmaz, konuşmak isteseniz sesiniz çıkmaz. geçmesini beklemekten başka yapacak bir şey yoktur.
Benim bu kaç gündür. Tatile çıkacağım arkadaşımın yanına gideceğim ama yine de mutlu değilim. Orda da sıkılacakmış gibi geliyor. Sanki nereye gitsem geçmeyecek bu.
Ne bileyim hayat hem güzel hem zor. Kafam da bir sürü telaş var ondandır belki.
Bir de gece gördüğüm çok korkunç rüyalar var. Onlar da içimi kararttı.
Düzelecek değil mi arkadaslar bu da geçecek. Bu üzüldüğüm şeyler de bitecek.
