yonca lodi'nin yolumu bulurum albümünden bir parça.
eğlenceli olduğu kadar intikam duygusunun zirvelerinde gezdiren şarkıdır, nedensiz çekip gidenin ardından dinlenilmesi gerekir. "aynı şarkı insanı önce dibe vurdurup sonra yüzeye çıkarabilir mi?" sorusunun cevabı niteliğinde, şiddetle tavsiye.
özellikle bu parçada sesi acayip derecede funda arar a benzeyen yonca lodi ' nin yeter den bir önceki albümünün en iyi parçalarından; artık aramızda olmayan (bkz: rahmetli) aysel gürel 'in ne kadar şiir tadında hatta daha da naif, duygu yüklü sözleri kaleme alabildiğinin göstergesi mükemmel parça. yolumu bulurum albümündendir.
oha funda ararda habire damardan girio bu aralar dediğim, içeri gidip yonca lodi* olduğunu gördüğüm anda donup kaldığım şarkı. şarkı güzel. yonca lodi gene güzel ama sanki klipte bile bir funda arar makyajı, dekoru hissettim. hatta ses tonu bile biraz daha kalınlaşmış o funda ararın hafif boğazdan çıkan sesine benzemiş gibi geldi bana yoksa bi şüphen mi var?
hani başkasıyla avunacaktın, beni üç beş günde unutacaktın şeklinde devam eden, keşke yoncalodi değil de sezen aksu falan söyleseydi dedirten güzel, duygusal şarkı.
(bkz: efkarlandım)
yonca lodi' nin bütün dişiliğini ve güzelliğini ortaya çıkaran bir klibide olan sızlatan şarkı.. bir kadına omuz dekoltesi bu kadar mı yakışır be kardeşimm.. insanın o omuz çukurlarına gözyaşlarını akıtıp içesi geliyor.
