hıçkıra hıçkıra ağlamak

Bi beceremediğim şey, zaten zor ağlıyorum onda da sessiz sessiz..

baya rahatlatır insanı bir de gece ağladıktan sonra uyumak güzeldir. huzurlu bir şekilde uyursunuz.

O bile olmuyor artık, gerçekten hıçkıra hıçkıra ağlayıp içimdekileri öyle boşaltmak istiyorum.

sebebi öfkeniz, üzüntünüz veya sevinciniz olsun sizi rahatlatır ve kendinize getirir. bittiğinde ardından gelen boşluk hissi, öbür boşluklar gibi çaresizlik ve hissizlik hissettirmez, aksine sizin ruhunuzu okşar ve nereden geldiğini bilmediğiniz bir huzura alıp götürür.

Daha dün üç yaşında çiçek gibi bir çocuk orospu çocuklarının ihmalkarlığı yüzünden lanet olası bir arabanın içinde saatlerce can vermeye çalıştı, ben sizin ceviz kabuğunu doldurmayan üç kuruşluk dertlerinize sıçayım...

istemiyorum. içimde firtina kopuyor ama istemiyorum.

Ne rahatlatıcı bir şey.Bir ihtiyaç.

Bir iki yıl önce başka çarem yapacak bir şeyim kalmadığında gerçekleştirdiğim eylem.

nefes alamayacağınızı hissettiğiniz anda, fazlasıyla bir iç daralması, ve ardından vücudun rahat bırakılmasının peşinden gelen hıçkıra hıçkıra ağlama eylemi..fazlasıyla yaşadığım bir duygudur..düşmanımın başına gelmesin dediğim olaydır.

kızgınlık be üzüntüler birikir ve patlar .bu ağlama hem bir yorgunluk hem de rahatlama hissi verir

Üzüntüden olmuyor benim çoğu zaman hep sinir stres yüzünden olan durum.

Hayatımın 10 gün aralıksız rekoru.

Kıyamamıştım, böyle ağlıyorsa pişmandır dedim, gözyaşlarından öptüm, sakinleştirmek istedim, affettim. Ancak bir insan 7sinde de 77sinde de aynıymış onu gördüm, bizi öyle ağlatanların umrunda olamadık. Ya karşımızdakiler usta oyuncular ya da gerçekten tüm duygular içi boş bir balon.

bunu yapmışlığım vardır, burnun akar deli gibi...

sesin değişir, boğazın dolmuştur artık.

rahatlatır ama hem de çok.

Belki Tüm dünyanın sahteliğini gözlerinin yaşlarıyla temizlemek,
Belki de Acıların sessizliğini masum damlalarla terketmektir..

Dolu dolu yaşayan bir kalbin, acılar içinde yanan bir ruhun bir an olsun huzur bulmasıdır..

üzüldün mü sen güzel insan ? kendine gel boşver her şeyi. ben böyle diyince boşvermedin tamam ama kendine yazık edersin , etme.

Aslında içimdekileri anlatmaya bayağı bir ihtiyacım var ama kimseye güvenemiyorum, duygusal mıyım bilmiyorum, kendi içimde belki ama dışarıya ağlayamıyorum, beceremiyorum yani; çünkü içimdekileri döktüğüm zaman içinde bana doğrultacak silahları, beni küçük görmeye çalışacak düşünceleri aramaya meylediyor insanlar. Yanlış şeyler yaptığımı düşündüğüm için böyle demiyorum, böyle diyorum çünkü içimizde yaşadıklarımızı, duygularımızı, hislerimizi bizi kırmak için kullanacak çok insan var. Ne yaşıyorsam içimde yaşıyorum, ne doğuyorsa içimde doğuyor, ne ölüyorsa onun mezarını da içimde kazıyorum. Bu da yanlış evet ama öyleyim işte, mesela çok konuşan birisi değilim çünkü insanları konuştuklarıyla tartmak için dinleme taraftarıyım. Dışarıdan dolu zannedilenlerin balon olduklarını anlamak için sadece ipi çözmek gerekiyor. Bugüne kadar kendimi açabileceğim çok kişi çıkmamıştır karşıma, yani seni iyisiyle kötüsüyle kabul edecek birisi, kötü olduğunda seni iyi edecek birisi. iyi olduğunda herkes iyi, her şey iyi. Vay ki az biraz kötü olasın, işler yolunda gitmesin; hemen başlıyor şikayetler.
Benim birisiyle 'bir' olmaya ihtiyacım var, ama öyle böyle değil. Hani nasıl ki sol ayak aksasa sağ ayak onu destekler, nasıl ki sağ el sol eli şikayet etmez işte öyle yekvücut olmam lazım birisiyle. Ama o birisi ?

çocukken, içimi çeke çeke daldığım uykuları aklıma getirir.
büyüyünce işler değişti tabi. daha kuvvetli ve dirayetli durmak gerekiyor çoğu zaman. birini kaybetmenin acısını hatırlatıyor.
böylesi daha iyi sanki. dünya yıkılmışta altında kalmışsın gibi deli eden bir sessizliktense; bağıra çağıra, içini çeke çeke ağlamak.

Bütün sinirin boşalmasıdır. Müdehale edilmemeli. En güzeli ağlamasına izin vermek ve ona sarılmak olur.

ihtiyaçtır.

çünkü içe atılmış ve bastırılmış duygular daha büyük bir patlamayla baş gösterir.

böyle bir şey olduğunda; ciddi bir durum , acıklı bir durum olduğu aşikar olan duygu patlamasıdir. çünkü hıçkıra hıçkıra ağlamanın, taklidi ve yapmacıklığı olmaz, hani olsa bile anında belli olur, ha numara yapıyor geç denir. ki bu da çok nadir görülür zaten.

kahkahalarla gülmekten bir farkı yoktur.

anlık rahatlama sağlar.

deşarj olan bünyenin sağlıklı düşünebilmesine olanak verir.

eziklik ya da zayıflık olarak görülmesi toplumsal genlerin neticesidir.

yapabiliyorsanız helal olsun.

içimizdekileri bastırmaya daha fazla güç bulamadığımız zamanlar. Belki de en biz olduğumuz duygusal anlar.

Geceleyin uzun yolda çekiç ali dinlenerek yapılması gereken eylem.

Aşırı sinirlenmenin sonucu da olabiliyor bazen. Neyse, sinirden aklımı kaybetmeye hıçkırarak ağlamayı tercih ederim.