ağladım gözlerim yaştan kesilene kadar,
ağladım gözlerimden yaş diye sen süzülene kadar...
bir yandan anladım her akıttığım damlada
biraz sen akıyordun içimden.
ve iyice anladım her senle dolu damlada
biraz daha gidiyordun benden...
var git, kalbimden değil yanaklarımdan süzüleceksen,
var git, aşktan sızlayan kalbimi
iki hıçkırık arasında arasında ezeceksen.
ama şimdi bitti.
son senli hatıra bu gözümden düşen
ilk kez,aşık olduğum insanın karşısında kendimi tutamayıp yaptığım şey. zaten o ara tüm hayatım değişti... yıllar sonra bile burdan güzelce anarım... he zaten kendisine de değinmiştim sözlükte, bir ara görür, o anı kendisi gibi cici cici anar...
sonrasında müthiş bir rahatlama gelir. tuhaf bi biçimde ağlatan şey hiç olmamış gibi. ama kısa düreli bi rahatlamadır bu çünkü bi süre sonra huzursuz, iç sıkıntılı anlar başlar.
evde yalnız değilseniz çok hoş olmıycak şey... keza konuşmaya haceti olmayan bünye bi de dert anlatmak zorunda kalıcaktır, nasihat dinlemek zorunda kalıcaktır ve bu daha da yorar insanı...
