gördüm onu! geldi.gelecegini beklemiyordum, zaten beklenmedik bir anda gelirmiş.bir seher vaktiydi sıkıntılı bir şekilde mehtaba dalarken gördüm onu.ekmek istedi yanımda yok dedim.bari bir ekmek parası ver dedi.çıkarttım verdim cebimde olan son kuruşları.sen dedi! et ve kemikten müteşekkil kardeşim şuan sıkıntı içindesi ya inşaallah geçecek.sen rahat edeceksin dedi ve elini uzattı tuttum elini baş parmagında kemik yoktu.garip gelmişti ama hiç dikkate almamıştım. sonra birden kaybolu verdi.göremedim onu gidişide gelişi kadar anlık olmuştu.kimdi bu aniden gelen garip adam belkide geçiyordu ugramıştı ve biraz kalmıştı yanımda.o an çok huzurla dolmuştum.açılmayacak dedigim kapılar açılmıştı o gün.keşke birdaha gelsen benden gene ekmek parası istesen. hiçbirşeye ihtiyacı olmayan insan.
Bir padişah Hızır'ı görmek istiyordu. Bir gün bunun için tellallar çağırttı:
-Kim bana Hızır'ı gösterirse onu armağanlara boğacağım,dedi.
Birçok oğlu uşağı olan fakir bir adam bu işe talip oldu. Karısına dedi ki:
-Hanım ben padişaha Hızır'ı bulacağımı söyleyip ondan kırk gün müsade alacağım. Bu kırk gün için padişahtan size ömrünüz boyunca yetecek yiyecek, içecek ve para alırım. Kırk günün sonunda Hızır'ı bulamayacağım için benim kelle gider, ama siz rahat olursunuz.
Adamın karısı kanaatkar biriydi:
- Efendi biz nasıl olsa alıştık böyle kıt kanaat geçinmeye. Bundan sonra da idare ederiz. Vazgeç bu tehlikeli işten, dedi.
Ama adam kafaya koymuştu. Padişaha gidip Hızır'ı bulacağını söyledi. Bunun için kırk gün izin istedi. Hızır'ı bulmak için koşuşturacağı kırk gün zarfında ailesinin geçimi için sarayın ambarından tonlarca yiyecek, içecek ve nakit para aldı. Bunları evine teslim edip kırk gün ortalıktan kayboldu. Kırk günün bitiminde padişahın huzuruna çıkıp herşeyi itiraf etti:
-Benim aslında Hızır'ı falan bulacağım yoktu. Ailece sıkıntı çekiyorduk. Hızır'ı bulacağım diye sizden dünyalık almak istedim, dedi.
Padişah buna çok kızdı:
-Padişahı kandırmanın cezasını hayatınla ödeyeceğini hiç düşünmedin mi? diye bağırdı.
Adam da her şeyi göze aldığını söyledi. Bunun üzerine padişah yanında bulunan üç veziriyle görüş alış verişinde bulundu.
Birinci vezire sordu:
-Padişahı kandıran bu adama ne ceza verelim?
-Efendimiz, bu adamın boğazını keselim, etini parçalayıp çengellere asalım.
Bu sırada peyda olan, nurani bir genç, vezirin sözleri üzerine söyle dedi:
-Küllü şeyin yerciu ila aslihi
Padişah ikinci vezirine sordu:
-Bu adama ne ceza verelim?
-Hükümdarım bu adamın derisini yüzüp içine saman dolduralım.
Biraz önce ansızın ortaya çıkan genç yine:
-Küllü şeyin yerciu ila aslihi, dedi.
Padişah üçüncü vezire sordu:
-Ey vezirim sen ne dersin, beni kandıran bu adama ne ceza verelim? Padişahım bana göre, bu adamı affedin Size yakışan, sizden beklenen budur. Bu adam önemli bir suç isledi ama sanıldığı kadar da kötü biri değil Çünkü çoluk çocuğunun rahatı için kendini feda edebilecek kadar da iyi yürekli.
Nurani genç yine söze karıştı:
-Küllü şeyin yerciu ila asıhı
Bu defa padişah o çocuğa yöneldi:
-Sen kimsin? ikide bir tekrarladığın o laf ne demektir?
Genç cevap verdi:
-Senin birinci vezirinin babası kasaptı. Onun için kesmekten, etini çengellere asmaktan bahsetti. Yani aslını gösterdi. ikinci vezirin babası yorgancı idi. Yorgan yastık, yatak yüzlerine yün, pamuk doldururdu. O da babasına çekti. Üçüncü vezirin ise babası da vezirdi. O da soyuna çekti, büyüklüğünü gösterdi. Benim söylediğim söz "Herkes aslına çeker" demektir.
Vezir istersen (üçüncü veziri göstererek) işte vezir, Hızır istersen (kendini göstererek) işte Hızır, bu adamı mahcup etmemek için sana göründüm, dedi ve kayboldu.
Geçenlerde gecenin saat ikisinde kendimi dinlemekten, biraz da hastalık hastalığından ötürü gittim bir hastanenin aciline. Aslında yapmam da genelde böyle birşey ama o gece bildiğin panik atağa dönüştü bendeki korku. Neyim olduğu tam belli olmadığından (yani aslında birşeyim olmadığından) doktor tam olarak güvenmek istedi. Kan tahlili, serumlar, röntgen, ekg felan derken çıkışım sabaha karşı saat 5'i vurdu.
Hastaneden çıkarken kendimden utanıp "boşu boşuna geldim, saçma sapan korktum" vb diye düşünürken bir kavşakta bir adama doğru 9-10 adet köpekten oluşan bir köpek grubunun koştuğu gördüm. O saatte olmasından ötürü çevrede tek bir insan da yoktu o adamdan başka. Bir anda adamın etrafını sarıp üzerine atlamaya başladılar. Hemen arabayı adama doğru sürdüm, biraz da kaldırıma kadar çıkıp sellektör ve kornalar, biraz da gaz verme sesiyle köpekleri dağıttım, amcamı arabaya aldım gideceğe yere kadar götürdüm. Arabama binerken bile peşini bırakmamışlardı.
Şimdi bana 3-4 ay önce arabanla gecenin 5inde bir adamı kurtaracaksın köpeklerden deseler, o saatte ne işim var derim hatta ne arabası ekim gibi alacam ben arabayı derdim. O sıra arabam bile yoktu, arabamı satmıştım ve ekim-kasım gibi tekrar almayı planlıyordum.
O amcamın ölüm vakti gelmemişti, belkide milyarda bir ihtimalle ben onu kurtarabilmek için gecenin bir saatinde bir anda bende birşey olduğu korkusuyla acile koştum.
Öleceğin vakit kim gelirse gelsin öleceksin, ölmeyeceksen de seni kurtaracaklar kendileri bilmese de gönderilecektir.
bursa uludağ üniversitesi tarih bölümünü 12 senede zar zor bitiren hemcinsim.aynı çabukluğu yaptığı internet sitelerinde de göstermektedir..askere gitme çabası ve isteği takdire şahandır..ispanyolca ve türkçe konuşmaktadır..
