" keşke sevgililerimiz bizi hiç terketmese! ", " ilişkimiz en güzel yerinde bitti. " ya da " erkek/kız arkadaşım ilişkimizin yarısında çıktı. " deriz kendi kendimize, " neden böyle? " deriz ve " neden böyle başladığı gibi bitiyor ilişkilerimiz? ", diye sorar dururuz kendimize. düşünmeyiz ki, bütün bunlar sabırsızca tükettiğimizden kaynaklanıyor ve başarısız ilişki yönetimi sonucu böyle uçurumlara saplanıp kalıyoruz. erkekler bu konuda başarısız bunu kabul etmek lazım, ilişki boyunca herşey bir an önce başlayıp bitsin istiyoruz ve herşey birkaç ay içerisinde tükenip bitiyor, ne yazık...
ilişkilerin başkahramanlarından hatun kişileri de bu hızlı tüketime engel olmuyorlar ya da olmak istemiyorlar maalesef, oysa ki herşey onların ellerinde değil midir ?
hatun kişisi isterse bir ilişkiyi çok başarılı bir şekilde imar eder, yönlendirir ve yönetir, yapanlar yok mu, tabii ki var, olmalı da. biz erkekler de kendi kendimize sabır talimleri yapmalı, akılcı davranmayı öğrenmeliyiz, ancak böyle sağlam bir şekilde ilişkilerimizi yürütebilir ve hayatı paylaşmayı öğrenebiliriz.
bence aşkların artık cinsel içerikli maldan hikayelere dönüvermesinin bir sonucudur. nerde o güzelim leyla ile mecnun, nerde yusufçuk gece gelir benzeri kitaplar...
artık aşk facebook'da .. ile ilişkisi var, telefonun arka planında ki sevgili resmi, beraber izlenen 3d film, ikea temalı ev hayalleri ve evde dvd keyfinden ibarettir yani olaya 3. gözden bakınca aşkın da artık üzerinde barkodu olan bir yapıya geçtiğini görebilmekteyiz bu yüzden bu durum şaşırılmaması gereken bir durumdur.
koca bir neslin yanlış yetiştirilmesi sonucu ortaya çıkan durum. Bizlerin -özellikle 80 kuşağı- yönlendirilememesinden oldu hep bunlar.
Anneler-babalar hep şöyle dediler;
canını sıkmana değmez,
sen istemiyorsan konu kapanmıştır,
yapmak istemiyorsan yapma,
en değerlisi benim evladım,
ay benim oğlum/kızım küçük,
ay benim çocuğum şahane vs.vs.vs
şimdi ne alaka demeyin, gerçekten çok alakası var. sorumluluk verilmiyor. birşeye direk hayır diyoruz sırf canımız istemiyor diye ne arkadaşlıklarımızın ne de güya aşık olduğumuz kişilerin hatırlarını yok sayıyoruz. kızıda erkeği de yapıyor bunu. en ufak bir hata da yok oluyor herşey. en ufak bir hissin adı aşk, en ufak bir yanlış davranışın adı hata.
eskiden böyle değilmiş. annemin zamanında yaşasaydım keşke diyorum cidden. o zamanlar insanlar cidden değer verirlermiş birbirlerine. iyiyi-kötüyü ayırtederlermiş. iyisini de kötü gibi harcamazlarmış.
O zamanlar aşk diye birşey varmış ve son tüketim tarihi de bizimle beraber geçmiş.
