her bokun altından bir bahane bulup kendi kendine sorun eden, bundan dolayı da kendince bir karar alıp, her sorundan sonra biraz daha hırslanan insanların içinde bulunmaktan bıkmış, usanmış yazar söylemidir. öyle ki, bu tür insanlar gittikleri her ortamda ilk başta pamuk şeker olur, birlikte zaman geçirdikçe öğrendiğiniz hırs ve tutkuları yüzünden gözünüzde küçülmesine sebep olarak pamuk şekerci haydar abi' ye döner. her türlü insan çekilir, sevilir... ama şu üçü dışında: hırslı, öfkeli, yalancı (ikiyüzlü)...
bir durum. hırslı insanların hepsi itici olmaz. ve şöyle bir şey var. bu hayat kuralında insanlar arası duygular, iletişim, ilişkiler hep değişkenlik gösterebilir. kesin yargılar pek kullanılmıyor özellikle günümüzde. hırs konusuna gelince. hırslı olmanın iticiliğinde ki temel unsur, hırs yapan insan herkes bana karşı gibi hissetmesine neden olan iticiliktir. hırs yapmanın sınırı vardır, fakat o sınırı işte, hırs duygusu insana akıllıca hissettirmez. " tamam sen hırslısın, hırs duygunu olumlu yönde sonuna kadar kullandın ama olmadı" demenin tezahürünü bulamaz insanoğlu. bu yüzden hırsının kurbanı olabilir.
