oturur klavye başına lise bebişlerinin ağızlarına emzikleri verir, ayarları yedirtir.
burdan kendine pay çıkaran sözlük yazarı da varya, daha ne olsun mınısını sikiyim. hıncal uluç lan bu adam. düz ağaç olsa bu piyasada dallanır, budaklanır, meyvesi yenir. gülüşü ile ossurtabilir bizleri. inanıyorum buna.
birisi de çıkıp olabilitesi var bile dememiş ona yandım. ulan bari belki bir yazar de, bişey de mına koyim. ne kadar tatmin olmayan, aç duygularla beraber karmakarışıklaşmakta olan duygularınız var be. yazık.
hıncal abi sevmem seni. fakat gel de, gül bir kere sonra git be. bende pekiyi pek güzel diyeceğim. hadi be.
