hak yolunda gece gündüz
hakkı bil hakareti göğüsleyen
hüsran denizinde yüzdüğünü bilmenize az kaldı
hâkimler hâkiminin sorgusuna az kaldı
Işığı saçıyor etrafıma
Islak ıslak yağmur altında
Işık ısınları çıkıyor uzaktan
Işın tüfeği onun elinde
Işık veremeyecek artık
Issız gecelerime
insanlar medeniyetini kurdular
insanlar inanıyordu tanrıya
insanlar alkışlayacak zamana
işlenmedikçe insanın içine
işe yaramaz haykırışlar
jilet gibi keskin
japon gibi akıllı
jalenin konuşmaları
karmaşık duygularla
kahramanları anlatmak
kelimelere sığmaz mazileri
kucaklarız kalbimizle ferhat ile şirini
kerem ile aslıyı
lekesiz bir dünya
lale, sümbül ile döşenmiş etrafa
leylasını bekleyen mecnuna
lâkin sevdanın güzellikleri hayatta.
abdulhakim öztürk
