güz mevsiminin ortasındayız
dağların tepelerinde kar var
kar bir yük gibi binmiş dağlara
benim hüzünle yüklendiğim gibi adeta
dağ nice yükler kaldırır daha
oysa ben
diyar-ı gürbette
küçük bir han odasında
mum ışığının altında
bilmem daha ne kadar yük kaldırabilirim
bilmem daha ne kadar dayanabilirim gurbete
hüzünlü gurbete
karlar eridiğinde mi kavuşurum acaba
geride bıraktığım ahbaba
kader güldürür benim de yüzümü elbet
biter elbet bu hüzünlü gurbet
