zamanın birinde, frodo adında bir hobbit varmış. sevimsiz, gıcık, sinsi bir hobbitmiş bu. bir gün yolda yine her zamanki gibi salak salak yürürken, uzaklardan gelen bir şarkı sesi gelmiş kulaklarına derinden. AC/DC'nin ''Thunderstruck'' parçası çalıyormuş hunharca. yürümüş esin geldiği tarafa. ve onu görmüş.. aman allah'ım, onu görür görmez tıpkı şarkının ismi gibi elektrik çarpmışa dönmüş. öyle bir erik yemesi varmış ki kızın, bizim hobbit'in ağzının suları akmış. biraz daha durup izledikten sonra kızın yanına gitmeye karar vermiş bu deli oğlan.
yürümüş, yürümüş. her bir adımda kalbi daha hızlı atmaya başlamış. tam kıza yaklaşmış, kızın yanında aniden başka bir adam bitivermiş. bizim hobbit hemen bi ağacın arkasına gizlenerek kendisini görmelerine engel olmuş. hoş, zaten o boyla da kendisini fark etmezlerdi ya.
kulak vermiş bizim hobbit konuşmalara. yakmış çocuk bi cuara. ve yaklaşmış kızın yanına. eğilmiş kulağına. fısıldamış hunharca; ''erik gibiymişsin kütür kütür'' deyivermiş. kız hiç tepki vermemiş. çünkü kulağındaki kulaklık ve ac/dc'nin bangır bangır çalan şarkısı, duymasına engel olmuş çocuğun iltifatını.
çocuk uzaklaşırken oradan, bizim hobbit de evin yolunu tutmuş ufaktan. gitmemiş kızın yanına. çünkü kendisine ''erik gibiymişsin'' denmesine tepki göstermeyen bu kızı hafifmeşrep olarak kazımış aklına. kulaklık yüzünden duymadığını düşünememiş yürürken yolda.
ve bizim hobbit yemin etmiş o gece. ant içmiş bir daha erik yememeye. o gün bugündür de, hâlâ erik yememiş bizim cüce..
