her mutluluğun katlana katlana büyümesi, olgunlaşması dalında güzelken bir gün o ağaçtan düşer ve birkaç sokak çocuğunun tekmesini yer mutluluk. güneş vurdukça o mutluluk ağaç dalındaki gibi büyüyeceğini zanneder ama o artık çürür, acı tadına, ekşi kokusuna da hüzün denir.
