Bence anne-babayı kaybettikten sonra onlardan geriye kalan fotograflardır. Hayal etmesi bile çok güç. Çok şükür yanlarında olmasam bile bir yerde bir şekilde yaşamaya devam ettiklerini biliyorum.
istanbul'u hiç bilmem ama sanırım beyoğlu en güzel yerleşim yerlerinden birisi. Bu fotoğraf da, ramazan ayı sırasında çok lüks bir restoranın hemen yanında çekilmiş.
toplumsal eşitsizliğin artık 'mekansal' olarak çok kalın çizgilerle ayrılmadığının, hepimizin 'korunaklı' alanlarının içine kadar sızmaya başladığının da çok güzel bir örneği olmuş bence. ki zaten herhalde bir çoğumuz güzel semtlerin havalı kafelerinde, lattelerimizi yudumlarken, dışarıda bisikletleri ile çöp toplayan ya da mendil satan çocukları defalarca görmüşüzdür. bazen 1-2 tl vererek ya da kahvemizin yanında gelen kurabiyeleri ikram ederek; hayatlarını kurtardığımız, sayelerinde kendimizin iyi bir insan olduğunu etrafımızdakilere kanıtlayabildiğimiz çocuklar var ya onlardan bahsediyorum işte. sanırım bu fotoğraf da, onlardan çok farklı değil.
