kahverengidir.
kendimden biliyorum. en hüzünlü zamanlarımda en sevdiğim renkti kahverengi. içime bastırmış olduğum hüznü salıverdiğimden beri sadece var olduğu için giyer oldum kahverengi cicilerimi.
hüznün rengi siyaha az biraz çalınmış beyazdır. böyle ne tam siyah ne tam beyaz ne de gri..siyah hüznün yaşattığı duyguyken, beyaz az da olsa umudun temsilcisidir. ikisi birliktedir her daim.
yoktur. yaşanmışlıklara göre hüznün rengi de değişebilir. Şöyledir ki; hayatının aşkından ayrıldığın gün pembe giymişsindir ve o gunden sonra pembenin her tonunu gördüğünde aklına hüzün gelir. vsvs
istediğiniz bir regi aklınıza getirebilirsiniz, ama fazla keskin ve ana renkler olmasın,
birkaç rengin karışımı gibi birşey. mesela güneşin batışından hemen sonraki renkleri yada eski bir defterin içinde sararmış bir yaprak rengi akla gelebilir.
iç çekmek,gamlanmak, kederlenmek... mutluluğun resini yapmak gibi zor bir mevzu...
soğuk, uzak güneşin göğerttiği melankolik bir sonbahar gününde gri ve sarının acıtan bütün tonlarıdır, hüzne yakışan renkler. yılmaz odabaşı gelir o vakit akla ''bazen anılara en çok yakışan elbise birkaç damla gözyaşıdır unutma'' ile.
