hüznün kuşlarını can-ı gönülden değil de her gün canından can vererek yaşatmak zorunda bırakılmışların kökü dışarda aşkını anlatan, pişmanlık ve hayıflanma içermeyen aksine sevi ve aşk kokan, inceden umut ve kabulleniş fısıldayan cemal süreya şiiri.
cemal süreyya'ya ait nefis bir şiirdir.
sen tutar kendini incecik sevdirirdin
bir umuttun bir misillemeydin yalnızlığa
şanssızım diyemem kendi payıma
hain bir aşk bu kökü dışarda
olur böyle şeyler ara sıra
olur ara sıra.
diye biter.
cemal süreya'nın kökü dışarda kalmış şiirinin,mazhar alanson tarafından-muhtemelen bütün hüzünleri kendinde denedikten sonra-bestelenmesiyle ortaya çıkan şarkı.
ben bütün hüzünleri denemişim kendimde
canımla besliyorum şu hüznün kuşlarını
bir bir denemişim bütün kelimeleri
yeni sözler buldum seni görmeyeli
kuliste yarasını saran soytarı gibi
seni görmeyeli
kasketim eğip üstüne acılarımın
sen yüzüne sürgün olduğum kadın
kardeşim olan gözlerini unutmadım
çık gel bir kez daha beni bozguna uğrat
sen tutar kendini incecik sevdirirdin
bir umuttum bir misillemeydin yalnızlığa
şanssızım diyemem kendi payıma
hain bir aşk bu kökü dışarda
olur böyle şeyler ara sıra
olur ara sıra
