hüzün denince insanların aklına neden bitkin, perişan, acı çekmekten yorulmuş insan gelir, anlayamıyorum. Hüzünlü olmak demek hayata küsüp kalıbına çekilmek demek değildir. hüzün kendiliğinde delikanlı birşeydir. Ve daha derin bakmayı öğretir insana.
zaten anlamlı bakan gözler de hep hüzünlü değil midir?
