"yaradılanı severiz yaradandan ötürü" deyişinin "yaradandan ötürü" kaydını devre dışı bırakarak, temelsiz bir insan sevgisi icat etme eğiliminde olan akımdır. bu yolun yolcularının tamamının kalbleri çok temizdir, hep iyilik düşünürler. hepsi birer melektir ne hoş, ne ala.
Hümanist (insancıl) yaklaşım çağdaş bir psikoloji akımıdır. Hümanizm'de; insan için bilim amaç değil, ancak araç olabilir. insanı tanırken dogmatik görüşlerden kaçınmak gerekir. insan davranışlarını denetim altına almak yerine, daha çok özgürlüğe yer verilmelidir. insanı anlamak için onun iç yapısını bilmek gerekir. Bunun için içgözleme baş vurmak zorunludur. insan cansız bir nesne olmadığından, dıştan bakılarak davranışları yordanamaz. Bu akım insanı inceleme yöntemini getirmiştir. Psikolojiyi bir bakıma yeniden felsefeye yaklaştırmıştır.
Psikolojinin amaçlarından biri insan davranışlarını kontrol etmektir. Oysa Hümanistik yaklaşımda olanlar, psikolojik kontrolün insanlığın zararına kullanılabileceği inancındadırlar. Örneğin, iyi insan yetiştirmek doğru amaç gibi gelebilir. Ancak bu konuda çok çeşitli görüşler ortaya atılabilir.
hümanistler insan sevdalısıdır, herşeyi insan için yaparlar, insana olan bu sevgi insanda ki kemalata olan hayranlıktan kaynaklanır, gerçekten allah insanı kainatta ki en mükemmel varlık olarak yaratmış, insandaki hisler, yetenekler, güzellikler yaratılan hiç bir şeyde yok, bu yüzden hümanistlere hak vermemek elde değil.
insana değer vermek insanı sevmektir sınırsızca, ve ebediyyen yalnız kalmaktır bu sevgi sonucunda, ama yine de sevmeye devam etmektir insanı, değer vermektir ona. neden mi? insan sevebildiği kadar insandır da ondan.
hümanizm, bilincin doğru olanı, bilimsel yöntem ve bilimsel arayışla bulmasına ve doğa üstü yöntemlerin sürece katılmamasıyla, insanın varlığını ve varoluşunun etkilerini matıkla açıklamaya çalışır. her tür otoriteyi redderken, insanın diğer canlılar üstünde de, üstün ırk olma özelliklerinin bir yanılsama olduğunu savunur. varoluşu, mistik olmayan bir biçimde ele alır. ateizm ve agnostisizmle karşıtırlır hümanist düşünce sistemideki kişilerin dini bağlarının olmadığı veya kararsızlık yaşadıkları düşünceleri ile karşıtırılır. ancak hümanizmin bu konuda net buyuruları yoktur. allaha inan ve inanmayan sistemlerde hümanistik görüşler bulunur. hümanizm antik yunan döneminden beri varolan bir düşünce biçimidir. rönesans ve reform dönemlerinde gelişmiştir. aristo' nun, sokrates' in erdemlilik ile düşüncelerinin kökeninde hümanizm vardır. insana sadece insan olduğu için değer verir. tüm kimlikleri, aidiyetler erdemin yanında bir kenardaki önemsiz ayrıntılar olarak durur.
önceliği insanın çıkarlarının savunulmasına ve insan onuruna verilmesi gerektiğini düşünen felsefe düşüncesi. kökleri antik yunan'a dayanır. ancak tohumlarını aydınlanma döneminde rönesansla birlikte görebiliriz. rönesansta dikkatler tanrı, dinsellik ve tinsellikten uzaklaşıp insanlar ve onların işlerlik kazandırdığı sanat, edebiyat ve tarih eserlerine çekildi. aydınlanmanın akılcılığı esas alan ve böylece ilericilik ve gelişiminde yahut modernist hareketin tanrıyı yok sayışlarında da hümanizmin somut yansımalarını görmezden gelemeyiz.
insanın her şeyin ölçüsü olduğunu söyleyen protagoras'ta hümanist felsefeyi görmek olasıdır. en yaygın hümanizm düşüncesi de düşüncenin merkezine tanrı'yı koyan dinlerin reddedilmesini içerir. karl marx'ın ilk yazılarında yabancılaşmayla birlikte anılan marsist bir hümanizm söz konusudur. bazen de üçüncü güç adıyla anılır. böylece değişik şekillere bürünür sosyal bilimlerde.
insancıllık sonuna kadar insancıllık der hümanizm. ünlü ispanyol yönetmen lois bunuel ne demişti:
_tanrı ve vatan yenilmez bir takım. zulüm ve katliam adına bütün rekorları kırmışlardır. **
edebiyat dilinde hümanizm: antik çağ eserlerini filolojik açıdan inceleyip toplumuna adapte edenlerin takındığı anlayıştı.bu amaç doğrultusunda çalışanlara da hümanist denirdi. bu tanım edebiyat dilindeki karşılığıdır yaygın kullanılan anlamı ile karıştırmayınız.
sosyalistlerin utanmadan kendilerine mal ettikleri, hiç kimseye mal edilemeyecek bir görüştür.
sen git faşistleri sallandır, sen git milliyetçileri ülkeden sür, sen git kapitalistlerin çüklerini kes ve sen git tüm patronları dünyadan silmek için bir sistem üret ve bunu "hümanizm" adı altında okut millete. oldu, başka?
hümanizm işçilerin patronları ezmesi değildir, patronların da işçileri ezmesi değildir. hümanizmde; ıraktaki masum çocukları öldüren amerikan askerlerinin bile yaşama hakkı yok sayılamaz. onlar bile her insan gibi yaşama hakkına sahiptirler, hiçbir koşulda bir insanı sürgün etmek, bir insanı idam etmek ya da bir insanın yaşantısına sınırlar getirmek söz konusu değildir hümanizmde. söz konusu olan kişi binlerce işçiyi bi bardak suyla çalıştıran zalim bir patron olsa da durum aynıdır, yalnızca zevk için binlerce çocuğu öldüren psikopat bir katil olsa da durum aynıdır.
demem o ki, hümanizmi sahte düşüncelerinize alet ederek nolursunuz küçültmeyin kavramını. hümanizmde en psikopatından en masumuna kadar herkesin yaşama hakkı eşittir. bir insanın ölümüyle ne bir karış vatan toprağı bağdaştırılabilir, ne milyonlarca dolar bağdaştırılabilir. insan hayatı eşsizdir; öldürülen bir azılı katil ile öldürülen bir polis arasında fark yoktur. ikisinin yaşamı da paha biçilemezdir.
görünürde insan sevgisi anlamına gelen hümanizmin asıl öğretisi eski yunan ve roma kültürünü en üstün kültür olarak kabul etmek ve anlatmaktır. 1940-1976 arası Türkiye'de çok fazla etkili olmuş ders kitaplarina roma tarihi girmiş, meb bakanı hasan ali yücel 800 batı klasiğini türkçeye çevirtmiş bunun 759'u roma kültür eserleridir. ve bu kültürlerin hanedanları, anaları, babaları, tanrıları, zorla derslerde öğrencilere empoze edilmeye çalışılmıştır.
modern dünyaya ayak uyduramayan canlıların gözü dönmüşçesine 'emperyalizm oyunu olm bu' diye saldırdıkları kavram. kahvedeler sanırım. hele bir de insan suretinde olduğundan dahi şüpheli olunanlar var ki, sevmek zorunda kalıyorsun. napalım.
" yaratılanı hoş gördük yaratandan ötürü. " diyen yunus emre' nin, " gel, ne olursan ol yine de gel. " diyen mevlana' nın sıcacık insanlık sevgisini enjekte eden akımın ta kendisidir.
hümanizm'in rönesans sonrası ortaya çıktığını düşünürsek, rönesansın da istanbul'un fethi sayesinde patlak verdiğini düşünürsek tek sebebi biziz. helal olsun bize.**
Kaderin olaylar üzerindeki etkisini kabul etmeyen, insanı doğadaki diğer canlı türlerinden üstün görmeyen, dünyaya gelen insanın varolduğu sürece iyi vakit geçirmesi ve giderken de gelecek nesillere daha iyi hayat yaşayacakları şekilde teslim etmesini öngörür.
sanıldığı gibi "insan sevgisi" değil, insanın doğadaki diğer varlıklardan daha üstün olduğunu savunan düşünce sistemi. hümanist yaklaşıma göre tanrı veya fizikötesi kavramlar yoktur. her şey evrene ve evrendeki varlıklara yüklenir. insan da evrendeki varlıkların en tepesinde tutulur.
