iyi ki doğdun Peygamberim
Ne diyeceğimi bilmiyorum
Ya tüm sözlerimden ötesin
Ya da ben seni tanımıyorum
Bu nasıl bir şey, anlamıyorum
Sen karanlıklara nur gibi doğdun
Ben akşam kızıllığına karanlık ekledim
Vakit gelip kıyametlere dayandı
Yüreğimdeki ışık günbegün azaldı
Tükeniyorum Peygamberin
Acı bir itiraftan öteye geçemiyorum
Devasa bir boşluğa takılıyor ayaklarım
Sana koşup da varamıyorum
Mazinin derinliklerine haykırsam da
Gerisin geri dönüyor çığlıklarım
Ahir zamana mahkum olmuş gibiyim
Dağların parçalanmasından
Denizlerin kaynatılmasından
Yıldızların dökülmesinden
Daha büyük bir felaket biliyorum
Seni kaybetmek, kaybolmak demek
Sonsuzluğun kapıları aralandığında
Ateş yaklaştırıldığında, defterler açıldığında
Sensiz geçen günlere baktığımda
Aman Allahım bu işte gerçek kıyamet
Sonsuzluğa dek sürecek feci bir zillet
iyi ki doğdun Peygamberim
Tarih şahit ki Sen üzerine düşeni yaptın
Gözyaşlarınla bataklıkları kirlerinden
Arındırdın kalbleri nefretten, kinden
Çöllerde gül yetiştirdin acılarınla
Onurunla, doğruluğunla ışıktan yollar çizdin
Ama ben senin yolundan gidemedim
En son ne zaman rüyama girdin, hatırlamıyorum
Karanlık ruhum nurundan utanıyor
Ama yine de şefkatli ellerinle kalbimi okşasan
Dünya telaşına dalan gözlerimi aydınlatsan
Sonsuzluğu özleyen ruhumu rahatlatsan
Kelimelerin en güzelini kulaklarıma fısıldasan
Şu küçük dünyama yeniden güneş olup doğsan
Gönül sultanımsın, her zaman dilimde virdim,
Başımın zümrütten tâcı sultanım Efendim,
Ayrılmaz bendenim, sâyende kulluğa erdim,
Bir mücrim olsam da sana hayrânım Efendim
Kime baksam, kimi görsem gönlüm hep Sendedir,
Kulun boynundaki tasmasıyla bir bendedir;
Onu almak, onu satmak Senin elindedir,
Işığım, ziyam, rehberim, burhânım Efendim
Ne dizimde tâkat ne irademde fer kaldı,
Şu biten hayatımdan bir sürü keder kaldı,
Sermâyem yok, ümmetin olduğum eser kaldı,
Bir de kapında nâlân u giryânım Efendim
Bağbânım olmazsan bu sîne virâne olur,
Bu bağı tımar edecek de bir tâne olur;
Keremkânım bir de bana lutfetsen ne olur!
Gözde nurum, tende cânım canânım Efendim
Aşkın adı Sensin..
Sende topladı aşka dair ne varsa..
Ağaçlar,kuşlar ,bitkiler Senin adıyla hayat bulur..cezbeye gelir ismini andığında
gökteki melekler...
en sert kayalardan bile pınarlar fışkırır,Senin isminin hatırına..
Senin ismin hatırına Ey Rasul! s.a.v. serin bir vahaya döner kavruk çöller...
Sevgili!
yürekler cosar adın anılınca,canlı-cansız kainatta her ne varsa,binler salat ve selam
getirir Sana..
Senin yüzün suyu hürmetindedir gökten inen yağmurlar..
Sen koklayasın diye ,en güzel kokusunu takınır rengarenk çiçekler..
En güzel şarkılarını besteler,Sen duyasın diye bülbüller..
Kokusunu Senden alır Ey Rasul s.a.v. mis gibi kokan güller..
Sevgili!
Aşıklar Senin sevginle mecnundur..
Senin sevginle ram olmustur gönlü imanla coşanlar..
Edipler hep Seni anlatır..can Sensin,canan Sen!!
Sende hayat bulur Ey Rasul!! s.a.v. sevginin idrakine olanlar...
Sevgili!!
Adını,Kendi ADıyla birlikte zikretti Rahman olan Yaratan c.c.
Cennet,NUrunla şevke gelip ziynetlerini takındı..
Senin adındı,tövbesinin kabülüne vesile olan hz.Adem'ın a.s.
Sevgili!
soğuk bir kışın ardındaki bahar güneşi gibi ısıttın insanları..
Nurunun aydınlığı yırtıverdi en zifiri karanlıkları..
Bir şefkat deryası gibi bürüdün ufukları..
Seninle açıldı tövbe kapıları..
ısıtmez bir haldeyken insanlar,Senin çağrında duydu kulaklar..
Görmesini Sen öğrettin,Seninle açılmıs gönüllerin kapanmıs yolları...
Sendin Ey Rasul s.a.v. alemler için Rahmet pınarı..
Sevgili!
izzet Sende ,seref Sende,şan Sendedir..
Yenilmez ordular karşısında kahreden zaferler Senindir..
Hayatına kastetmeye gelenler Sende dirildi..
Ey Rasul!!s.a.v. yalnızca Sana verilmiş Ey Rasul iki cihanın efendiliği..
salat ve selam Sana Ey Rasul..
Allahümme salli ala seyyidina Muhammedin ve ala alihi ve sahbihi ve sellem!
