sünnettir. Hz muhammed daha kerbela olayı gerçekleşmeden cebrail'in bu haberi vermesi nedeni ile ağlamıştır.
Sünen-i ibn-i Mace kitabında ibn-i
Mes’ud’dan şöyle rivayet edilmiştir: “Bir gün ashapla Resul-i Ekrem’im yanına gittiğimizde, Resulullah (s.a.a) sevinç dolu güler bir yüzle bizlerin yanına geldi ve bizlerle konuşmaya başladı. Sorduğumuz her soruyu tam bir itina ile cevaplıyordu. Bu sırada Resulullah’ın gözü oradan geçen ve içlerinde Hasan ile Hüseyin’in de bulunduğu Beni Haşim gençlerinden bir gruba ilişti. Onları görür görmez gözleri yaşardı ve ağlamaya başladı.
“Ya Resulallah, size birden ne oldu, yüzünüzde üzüntü belirtileri yoktu, halinizin değişmesinin sebebi nedir?” diye sorduğumuzda, şöyle buyurdu: “Biz öyle bir Ehlibeyt’iz ki Allah, dünyaya karşı bizim için ahireti seçmiştir. Bilin ki, benden sonra Ehlibeyt’im ölüm, sürgünlük, dağınıklık ve çeşitli belalarla karşılaşacaktır…”
