Yalnız kaldığımda.
Diğer odada sevdiklerimin olduğunu bildiğim, seslerinin bana rahatlıkla iliştiği, zaman zaman, istediğim vakit yanlarına gidebileceğim bilincinin olduğu kısa mesafeli bir yalnızlık huzuru bu.
birkaç kez sabahın çok erken saatinde çıkıp yürüyüş yapmışlığım vardı. orada huzurluydum işte. sonra pek de huzurlu olamamış olabilirim.
tertemiz hava, kimsesiz sokaklar. kulağımda mozart, belki cem adrian, belki gazapizm, belki ahmet kaya, bazen sertap erener, bazen eminem, genelde ozbi.
Uykuda. Bence bu yaşamın en büyük ödülü bu lan. Biz yaşamaya değil uyumaya gönderildik bu dünyaya. Elimden gelse hep uyurum. Bi defa çok temiz bi hede bu uyumak. Günah yok, dert yok, tasa yok. iki de Mis gibi rüya gördün mü ohhhh. Düşünsene hep uyusan cennet cepte.
