yaşlılar için şahane bir ortam.
valla bak.
bir öğrenci yurdu düşün. içinde doktorundan, sosyal faaliyetlerine kadar her türlü ihtiyaç var.
yemek, içme bol.
e şimdi evinde tek başına yaşayan bi yaşlı mı mutlu yoksa bir sürü yaşıtıyla istediği sohbeti yapan yaşlı mı mutlu.
şahsen zamanı gelirse gidip tıpış tıpış yerleşirim.
gocunacak ne var. hiç mi yurtta kalmadık.
ne farkı var ki yurttan.
ha eski herkesin birarada yaşadığı aile düzeni çok süper ama artık mümkün değil.
sabah oluyor evde kimse kalmıyor karı koca işe çocuklar okula gidiyor. kim bakacak yaşlıya.
elbette işin duygusal tarafı var ama onu sorun etmemek lazım çünkü yaşıt arkadaşlar en az akrabalar kadar duygusal ihtiyaçları giderir.
haa bak ekliyim.
evde yemek yapma temizlik işleriyle uğraşması zor gelen karı koca yaşları da uygun olduğu için gidip huzurevine yerleşti.
yakınımın yakını.
altlarında arabaları da var. gezip gezip geliyorlarmış.
yemek hazır. her yer tertemiz.
olaya böyle bakmak lazım.
ama bizdeki imajı maalesef kötü.
Duygusal insanlarin içerleyebilecegi kurumdur. Ev de guzel şartlarda yaşayabildiği halde buralarda kalmak zorundaysa üzülür. Yasli insanlar çocuk gibi olur , ilgi sevgi ister. Bir tatlı söz, sohbet ister. Günümüzde insanlar çok yogun yaşıyor bu yogunlukta bir de yaşlılar la ilgilenmeye vakit bulamıyorlar. Herkes evladının yaninda son nefesini vermek ister, hicbir lüks mekan bu huzuru veremez , fakat hayat böyle acimasiz. Sen gecelerce uyumayıp bir evladi büyütür bakarsin , o bir kac ay senin yükünü tasiyamaz. Allah kimseyi kimseye muhtaç etmesin.
aklı yerinde olan yaşlılar için paralı huzurevi nezih bir ortamdır.
Anneannem 86 yaşında ve aklı başında değil. Zihinsel gerilemesi 75 yaşında başladı ve giderek artarak devam etti. Artık babamı bile tanımıyor, söylenen şeyleri anlamıyor, en kötüsü sürekli altına yapıyor, hijyeni sıfır, geceyi gündüzü bilmiyor, gece kalkıp geziniyor, duran eşyaları karıştırıyor. Anneannemi de paralı huzurevine göndermeyi düşünüyoruz ama burada yaptığı abuk sabuk şeyleri orada da yapacağından çalışanları ve bakıcıları çileden çıkarır, döverler diye endişe ediyoruz.
Günümüzde emekli profesörler bile eve yemek ve temizlik için yardımcı çağırmak yerine paralı huzurevine yerleşip yaşıtı olan arkadaşlar edinerek daha mutlu oluyorlar.
