kafamda kurguladığım herhangi bir hikayenin içinde bile huzurlu hissedemiyorum kendimi. başka bir meslek, başka bir şehir, başka bir ben... kaygısız bir hayatın olabileceği fikri dahi uzak geliyor. hep eksik birşeyler var sanki. artık telafisi de mümkün olmayan hatalar yapmışım gibi, o treni kaçırmışım gibi...
şu hayattaki en öenmli unsurdur. mutluluk fln değil. sadece huzur. tek peşinde kosmamız gereken se aslında. huzur olduktan sonra hersey kendiliğinden geliyo.
Bir huzur verin yavv iki sözlüğe girelim dedik hakaretler sövgüler... sevgiden ve barıştan bahsedelim mesela ya da bilimden sanattan. Şu an en tarafsız başlıklara yazmaya çalışıyorum ama her yer karışık...
