Büyükada da o ölüm yokuşunu çıkıp seyre durduğun manzara varya hani şu kilisenin olduğu yer... tam olarak orası. işte orda istanbula yeniden aşık oluyor insan.
Eskiden camiler, medreselerdi. Lakin içini doldurtanların ve dolduranların; parayı, malı, mülkü, makamı hedeflediklerine şahit oldukça sadece bu konular üzerinde tefekkur ettiğim zaman huzur buluyorum.
Düşündüğümüzde, huzurun sadece bulunduğu bir ortam olmadığını anlarız. Çünkü, huzur her yerde. mesela, her yeri kaplayan masmavi gökyüzüne bakmak huzur verir, deniz kenarına hırçınca vuran dalgaların sesi huzur verir. En basitinden örnek vereyim, yolda yürürken etrafı inceleyip, sorgulayarak yürürseniz, gökyüzüne anlamlı ve dolu dolu baksanız aslında huzuru bulursunuz.
içinizin huzurla dolması dileğiyle.
