kınalıada'dasın.aylardan ağustos.ayışığı vurmuş denize.yanında sevdiğin...öylece susuyorsun ve denizi izliyorsun.huzur denilince aklıma bu tablo geldi.
Sevdiğin birinden "ne olursa olsun yanındayım, ayrılmak yok üzüleceksek beraber üzülelim" cümlesini duymaktır. arka fondan gelen kuş cıvıltıları ile birleşince hah işte o anki huzur tarif edilmez işte. Bir de bu cümlenin bir benzerini ailenden duymak var ki ah pahabiçilemez.
Martılara simit atmak. bir bebeğin sana bakarak gülümsemesi. Kep töreninde kepini havaya fırlatırken uzaktan sana bakıp sevinçten gözleri dolan bir aile.
kimselerin olmadigi saatleri seviyorum...
daha az ama öz insan olan. daha az konusupdaha cok dinleyen, gecenin ilerleyen, sabahin ilk saatlerini...
kimse yok Allahimla konusuyorum. "O" beni dinler diyorum... en dogru yolu "O" gosterir. sadece "O"na guveniyorum.. gerisi bos...
