diriliş romanının arkasında, tolstoya ait olduğunu öğrendiğim aforizmadır.
çoğu insanın amacı huzurlu olmaksa acaba tolstoy bu sözü niye söylemiş olabilir?
acaba insan dünyaya huzurlu olmak için mi gönderildi?
bu dünyada huzurlu olmak mümkün mü?
acaba bu acılarla dolu dünyada mutlak huzurlu olmak ne kadar etiktir?
sorularını akla getiren önermedir.
